Króliki Pana Boga

Maj 1945 roku to moment, kiedy Adam, Halina i Honza – ocalali mimo zawieruchy wojennej – starają się dotrzeć z powrotem do Polski. Chociaż oficjalnie Niemcy poniosły klęskę, wojna nie zakończyła w pełni swojego destrukcyjnego działania, a świat, który znali, legł w gruzach. Podróż tych postaci to prawdziwe wyzwanie, ujawniające, jak daleko są w stanie się posunąć, aby odzyskać utraconą normalność. Powieść Grzegorza Kozery "Króliki Pana Boga", będąca jedną z jego najmocniejszych, przedstawia tę dramatyczną wędrówkę z perspektywy końca drugiej wojny światowej.

Nie jest to typowa książka o czasach powojennych, lecz opowieść o przetrwaniu w postapokaliptycznej rzeczywistości, gdzie bohaterowie zmagają się z wyzwaniami, które wydają się być skutkiem boskiego eksperymentu. Mimo chwil brutalności i przerażenia, opowieść niesie przesłanie o nieśmiertelności dobra ukrytego w człowieku — wiarę, że to, co szlachetne, przetrwa nawet w najciemniejszych czasach. Piotr Adamczyk, uznany pisarz i publicysta, podkreśla niezwykłość tej powieści w kontekście literatury powojennej. Utwór Kozery pochłania czytelnika w całości, wciągając go w refleksję nad kondycją ludzkiej natury i wyzwaniami współczesnego świata. To książka, która skłania do zastanowienia się nad przemijającymi wartościami, jakie znamy.