Król, który uciekł

Historia niebywałego kryzysu władzy w Polsce, niemal prawdziwa, pełna jest intryg i paradoksów. Na jej kartach pojawia się karzeł, który nie postrzega się jako karzeł, oraz król, unikający korony. W kontraście do hedonizmu Luwru stoi pobożność Wawelu, gdzie francuscy arystokraci o delikatnych manierach ścierają się z twardymi sarmatami. W tle mamy krwawą Noc Świętego Bartłomieja, teatralne kulisy pierwszej wolnej elekcji oraz dziwactwa renesansowego stylu życia.

Jak to się stało, że Henryk Walezy, francuski dandys z upodobaniem do damskich strojów, zasiadł na polskim tronie, podczas gdy Jan Krasowski, długo wyśmiewany karzeł pochodzący z Polski, zdobył rolę szarej eminencji? Polska korona była ostatnią rzeczą, jakiej pragnął wyrafinowany książę Henri de Valois, lecz wskutek nieprzemyślanych działań stał się celem manipulacji Krasowskiego. Ten karzeł, swego czasu kuriozum dworu Katarzyny Medycejskiej, wykorzystując spryt i znajomości, daje upust pragnieniu zemsty – zarówno na wzgardzonym Henryku, jak i na ojczyźnie, która go niegdyś sprzedała. Jego misterny plan jest kluczem do wielkiego politycznego zamieszania XVI wieku.

"Król, który uciekł" to współczesna komedia kostiumowa autorstwa Jędrzeja Napiecka, która kpi z narodowych legend Polski i Francji bez wyjątku. Debiutancka powieść Napiecka, choć osadzona w latach siedemdziesiątych XVI wieku, zaskakuje aktualnością. Postać Jana Krasowskiego, choć historyczna, rodzi pytanie o wpływ jego działań na wybór Henryka Walezego jako pierwszego króla elekcyjnego Polski. Niezależnie od tego, co sądzą historycy, czytelnicy będą zafascynowani, szczególnie dzięki odświeżająco nowatorskim scenom na wawelskim dworze, które zaspokoją nawet najbardziej wymagające upodobania.

Prof. Tadeusz Lubelski