Kościół rzymskokatolicki w Bełzie 1867-1939

Autor zdecydował się zbadać życie i działalność rzymskokatolickiej parafii w Bełzie, kierując się nie tylko własną fascynacją tematem, ale także luką istniejącą w literaturze naukowej dotyczącej archidiecezji lwowskiej w XIX i XX wieku. Zauważył, że współczesne prace naukowe oraz te wydawane przed 1939 rokiem ograniczają się do przedstawiania sytuacji wiernych łacińskich głównie w kontekście większych miast jak Lwów, a rzadziej Stanisławów czy Tarnopol, nie obejmując mniejszych społeczności. Chociaż okres II wojny światowej znajduje pewne odzwierciedlenie w badaniach, to jednak dotyczą one przede wszystkim tragicznych wydarzeń związanych z eksterminacją Polaków przez nacjonalistów ukraińskich, co nie dostarcza pełnego obrazu wcześniejszej egzystencji tych społeczności.

Z tego powodu autor postanowił zgłębić temat i przedstawić wieloaspektowy obraz życia religijnego w Bełzie, które miało znaczący charakter w archidiecezji lwowskiej. Wybór padł na to miasteczko nieprzypadkowo – jego położenie, niepowtarzalna historia oraz specyfika były czynnikami decydującymi. Badacz chciał również sprawdzić, na ile możliwe jest zrekonstruowanie losów lokalnego Kościoła pomimo faktu niemal całkowitego braku własnych zasobów archiwalnych, zniszczeń kościoła i jego zabudowań oraz braku obecnie działającej parafii z uwagi na brak wiernych.