Korespondencja

Od października 1887 roku Daniel Halvy, rozpocząwszy trzecią klasę, dołącza do starszych uczniów liceum Condorceta. W tym czasie poznaje Marcela Prousta, ucznia klasy retoryki, oraz Roberta Dreyfusa, który rozpoczyna drugą klasę. Kluczową rolę w nawiązaniu tych znajomości odgrywa Jacques Bizet, kuzyn Daniela, także rozpoczynający trzecią klasę, mający wcześniejsze kontakty z Proustem i Dreyfusem w dzieciństwie.

W roku szkolnym 1887-1888 między Danielem Halvym a Marcelem Proustem rozwija się silna więź, pozostawiając trwały ślad w ich pamięci. Razem podejmują się redagowania pierwszego czasopisma, "Le Lundi", w którym Halvy odpowiada za zapowiedzi i finalne podsumowanie. Z kolei Proust jest autorem czterech tekstów. W projekcie nie udzielają się ani Dreyfus, ani Bizet, a nieporozumienia literackie między Proustem a Halvym mogą być jednym z powodów zakończenia działalności czasopisma.

Na wiosnę Proust dzieli się z Halvym swoimi wierszami i listami, co prowadzi do miesięcznej ciszy między nimi z powodu urażonej dumy Halvyego. Jednakże ostatecznie pogodzają się, gdy Halvy docenia literacki talent Prousta, uznając zarazem jego nieodłączne wady. Latem tego samego roku Daniel Halvy angażuje się w ruch dekadencki, co na początku roku szkolnego 1888 prowadzi do kolejnej polemiki z Proustem. Wymieniają między sobą wiersze, które stają się przedmiotem wzajemnej krytyki: treść Prousta i forma Halvyego spotykają się z nieprzychylnymi ocenami. Oba nowe projekty czasopism, "La Revue Verte" i "La Revue Lilas", nie dochodzą do skutku.

W latach 1888-1889 Marcel Proust zostaje coraz bardziej zaabsorbowany życiem towarzyskim oraz półświatkiem, co oddala go od dotychczasowych przyjaciół. W czerwcu 1889 roku Proust uzyskuje maturę i opuszcza liceum Condorceta, podczas gdy Daniel Halvy pozostaje tam do czerwca 1891 roku.