Korespondencja dyrektyw redagowania...

Interpretatorzy prawa często operują pewnymi założeniami dotyczącymi metod stosowanych przez prawodawców. Kluczowe wśród nich to przekonanie, że prawodawca używa terminologii w sposób spójny w całym dokumencie prawnym, co prowadzi do uniknięcia interpretacji synonimicznej czy homonimicznej. Istnieje również zasada, zgodnie z którą tekst prawny nie zawiera zbędnych elementów, co nazywa się zakazem wykładni per non est. Jednak czy te założenia rzeczywiście odzwierciedlają praktykę w procesie legislacyjnym? I czy osoby odpowiedzialne za tworzenie prawa uwzględniają metody, które będą używane do jego interpretacji? Autor monografii "Korespondencja dyrektyw redagowania i interpretowania tekstu prawnego" podjął to wyzwanie, przeprowadzając gruntowną analizę bieżącego ustawodawstwa. Badania obejmowały socjologiczną analizę prawną, z zastosowaniem takich narzędzi jak analiza treści, obserwacja jako uczestnik oraz wywiady pogłębione z pracownikami Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu RP. Monografia ta przedstawia rezultaty tych działań i oferuje wnioski dotyczące spójności w tworzeniu i interpretacji prawa.