Konferencja posłów Rzeczypospolitej Polskiej..

Konferencja polskich posłów akredytowanych w krajach Europy Środkowej i Bałkanów, która odbyła się w dniach 7-10 marca 1932 roku, była wyjątkowym wydarzeniem w historii polskiej dyplomacji tamtego okresu. Zgromadzenie tej grupy w Warszawie miało niebagatelne znaczenie dla postrzegania zmian w polityce zagranicznej Polski przez międzynarodową opinię publiczną. Kilka miesięcy później, decyzją Józefa Piłsudskiego, nastąpiła zmiana na stanowisku ministra spraw zagranicznych - August Zaleski został zastąpiony przez Józefa Becka, który wcześniej pełnił rolę adiutanta i bliskiego współpracownika Piłsudskiego. Ograniczono również współpracę z Czechosłowacją, a Rumunia pozostała jedynym sojusznikiem Polski na południu.

W książce zamieszczone są tajne materiały z konferencji, zachowane w postaci maszynopisów w Archiwum Akt Nowych, pochodzące z zespołu akt Poselstwa RP w Belgradzie (sygn. 142). Niestety, dokumenty te nie obejmują wszystkich referatów, które posłowie przygotowali na to spotkanie. W szczególności, rozległy referat Adama Tarnowskiego na temat sytuacji w Bułgarii zajęł zbyt wiele czasu, co zmusiło organizatorów do decyzji, że kolejne wystąpienia nie będą czytane w całości, a jedynie streszczane. Dlatego też te teksty nie znalazły się w oficjalnym zbiorze konferencyjnych dokumentów. Również protokoły z dyskusji nie zostały szczegółowo opracowane, co sprawia, że są nieco chaotyczne. Z kolei referaty dostarczone przez wysokich urzędników Ministerstwa Spraw Zagranicznych, koncentrujące się na metodach pracy poselstw oraz planach rozszerzenia działalności gospodarczej Polski, są spisane jasno i zostały w pełni zachowane.