Kingsbane. Zguba królestwa. Tom 2 (barwione brzegi)

„Kingsbane” to kontynuacja „Furyborn”, czyli mojej kwietniowej miłości. Ogromnie czekałam na ten tom i mimo że oceniam go trochę gorzej niż pierwszy, to nie czuję zawodu.

Mam wrażenie, że akcja była trochę nierównomiernie rozłożona. Perspektywę Rielle tak jak poprzednio, czytało mi się wyśmienicie. Opiewała ona w mnóstwo interesujących wydarzeń i zwrotów akcji. W dodatku sama bohaterka jest dla mnie dużo bardziej ciekawa przez jej konflikt wewnętrzny, bo stąpa na granicy dobra i zła. Natomiast perspektywa Eliany czasem trochę mnie nużyła, a ona sama sprawiała wrażenie wiecznie użalającej się nad sobą. Czekam na moment, gdy w końcu odkryje w sobie siłę.

Bardzo podobało mi się, że autorka zdecydowała się na dodanie kilku rozdziałów z perspektywy innych bohaterów. Czytałam to z niezwykłym zainteresowaniem, a szczególnie perspektywę Coriena 😏 Pozwoliło nam to poznać wydarzania i główne bohaterki z innego punktu widzenia, poproszę tego więcej w kolejnym tomie.

A jak już mówimy o Corienie, to mam do niego ogromną słabość 🫠 Nic nie mogę na to poradzić, że moje serce zawsze zdobywają czarne charaktery. Ogromnie cieszę się, że w tym tomie mogliśmy poznać go trochę bardziej. Jego relacja z Rielle jest 🥵 Przepraszam Audric, ale nie masz podjazdu do niego. Mam wrażenie, że w finałowym tomie dostaniemy dużo ich wspólnych scen 😏🔥

„Kingsbane” nie sprawiło, że mój mózg pracował na najwyższych obrotach i rozważał różne teorie. W sumie nic specjalnie mnie nie zaskoczyło (oprócz zakończenia). Jedna scena, a raczej wnioski, które wysunęłam, sprawiły że wyglądałam tak: 😮

Zakończenie totalnie zmiażdżyło mi serce. Rozszarpało je, zgniotło, pokroiło, totalnie złamało. Zupełnie tego się nie spodziewałam. Musiałam powstrzymywać łzy. Następnie przez 43 minuty stania w korku przeżywałam je raz za razem. Nie potrafiłam przyjąć tego do wiadomości. Do tej pory boli mnie, jak o tym pomyślę. Mam pewną teorie co do niego i lepiej, aby się sprawdziła, bo w innym wypadku ostatni tom zrobi fikołka z piątego piętra.

Słyszałam, że na finałowy tom nie przyjdzie nam długo czekać i mam nadzieję, że to prawda, bo moje serce nie zazna spokoju, dopóki go nie przeczyta.