Kiedyś jednak. Wiersze wybrane

Świat poetycki Aliny Biernackiej z jednej strony jest mocno osadzony w codziennych realiach, z drugiej zaś wykracza poza nie, zanurzając się w przestrzeniach kosmosu. Autorka umiejętnie łączy codzienne doświadczenia z elementami metafizyki, tworząc poezję, która jest autentyczna właśnie dzięki jej zakorzenieniu w rzeczywistości.

Cenną cechą tej twórczości jest dynamiczna harmonia między tym, co konkretne i bliskie, a obszarami niemal abstrakcyjnymi. Muzyka pełni kluczową rolę w wierszach Biernackiej, zarówno ta, którą można usłyszeć na koncertach, jak i ta, która wybrzmiewa wewnątrz samych utworów.

Piotr Matywiecki zastanawia się nad tajemnicą wyjątkowości tej poezji. Czy jest nią niezwykłe piękno obrazów poetyckich, przejrzystość języka, czy może subtelna głębia myśli lirycznej? Może to żelazna logika narracji, której dynamizm podkreślają zaskakujące puenty, pełne paradoksów, wzmacniających całościowy blask utworów. Inną możliwością jest wysublimowany sposób niedopowiedzeń oraz przemyślana personifikacja pojęć takich jak oczekiwanie czy pokora, przez co Biernacką można nazwać poetką-myślicielką, w duchu Cycerona, Seneki czy Montaigne'a.

Biernacka potrafi także w subtelny sposób przemycać humor, nie umniejszając tym samym powagi swoich tekstów, lecz raczej ją wzbogacając. Adam Waga akceptuje bogactwo kulturalnych odniesień, zwłaszcza muzycznych, będących integralną częścią twórczości autorki, nawet jeśli dla niektórych czytelników są one mocno wyeksponowane – stanowią one bowiem jej unikalny świat.