Izydora Dąmbska (1904-1983)

Izydora spędziła młodość we Lwowie oraz na rodzinnym majątku w Rudnej Wielkiej w pobliżu Rzeszowa. Jako uczennica domowa podejmowała edukację gimnazjalną we Lwowie i w Białej niedaleko Bielska. Kontynuując naukę we Lwowie, rozwijała swoje umiejętności akademickie, co zaowocowało jej uznaniem jako wybitna nauczycielka w szkole średniej. Przez lata kształciła wiele pokoleń, łącząc dydaktykę ze studiowaniem polskiej i klasycznej filologii oraz filozofii. Uczestniczyła w zajęciach prowadzonych przez takich profesorów, jak Ryszard Ganszyniec, Tadeusz Lehr-Spławiński, Juliusz Kleiner, Kazimierz Twardowski, Mścisław Wartenberg, Kazimierz Ajdukiewicz i Roman Witold Ingarden. Miała także okazję współpracować z naukowcami pokroju Tadeusza Kotarbińskiego, Tadeusza Czeżowskiego, Władysława Tatarkiewicza i Władysława Witwickiego. Jej bogate wykształcenie obejmowało historię filozofii, filozofię starożytną, logikę, metodologię nauk oraz znajomość języków greckiego i łacińskiego. Swoje spokojne, zrównoważone usposobienie wykorzystywała podczas licznych seminariów we Lwowie, z których czerpała cenne doświadczenia. Wiedza, którą zdobyła, umacniała jej przekonanie o wartości wolności słowa, dążenia do prawdy i niezawisłych standardów moralnych. Równocześnie aktywnie działała w sferze organizacyjnej, wspierając Danielę Gromską i Helenę Słoniewską w wydawaniu czasopism "Ruch Filozoficzny" oraz "Studia Philosophica".