Imperium burz. Szklany tron. Tom 5

Z każdym kolejnym tomem kocham tę serię i jej bohaterów coraz mocniej. Mimo że ten tom był naprawdę świetny, a jego zakończenie nadszarpnęło moje serduszko to podtrzymuję zdanie, że „Królowa cieni” jak do tej pory była najlepsza pod względem akcji jak i emocji, które mi towarzyszyły podczas czytania.

„Imperium burz” czytałam tandemowo z „Wieżą świtu” według rozpiski na profilu wydawnictwa, ponieważ obie te książki dzieją się w tym samym czasie, ale opowiadają historię z innego miejsca. Rozwiązanie to ma swoje plusy i minusy, ale niestety mam poczucie, że odebrało mi radość z czytania tego piątego tomu. Przez te przerwy, które robiłam na czytanie dodatku, wybijałam się z rytmu tej głównej akcji, przez co teraz bardzo ciężko mi ją ocenić. Mam poczucie jakby była ona mocno rozwleczona, mimo że pewnie wcale tak nie było. W samym 5. tomie mamy bardzo dużo różnych perspektyw, a jak czytamy go jednocześnie z dodatkiem to dochodzą nam kolejne 3 perspektywy i robi się już całkiem niezły tłok. Z jednej strony jestem pod wrażeniem jak mocno rozbudowany jest ten świat, a każda perspektywa pozwala nam go poznać jeszcze szerzej i więcej zrozumieć, ale z drugiej strony momentami można poczuć się naprawdę przytłoczonym.

Ostatecznie uważam, że ten tom był naprawdę świetny i działo się w nim dużo, a na pewno dużo więcej niż w „Wieży świtu”.
No i jeszcze to zakończenie, za które chyba się pogniewamy. Tak się nie kończy książek….
Jeśli tak skończył się przedostatni tom to boję się co zastanę w ostatnim… 💔