Imię róży. Wydanie 4

W listopadzie 1327 roku, franciszkanin Wilhelm z Baskerville, razem z młodym towarzyszem Adso z Melku, przybywa do benedyktyńskiego klasztoru w północnych Włoszech. Miejsce to spowija atmosfera tajemnicy i napięcia. Przeor klasztoru prosi Wilhelma o pomoc w rozwiązaniu zagadki tajemniczej śmierci jednego z mnichów. Czas ucieka, a zbliżająca się debatą teologiczną, w której udział wezmą kościelni dostojnicy oraz inkwizytor Bernard Gui, dodaje sprawie pilności. Wkrótce dochodzi do kolejnych morderstw, a Wilhelm domyśla się, że sekret może być ukryty w skomplikowanym labiryncie klasztornej biblioteki, pełnej niebezpiecznych ksiąg.

"Imię róży", powieść wydana w 1980 roku, szybko zdobyła uznanie, zaskakując krytyków swoim niesłabnącym sukcesem. Dziś jest uznawana za jedno z wybitnych dzieł literatury XX wieku. Jej twórca, Umberto Eco, przyszedł na świat w 1932 roku w Alessandrii, w regionie Piemont. Po doktoracie na temat św. Tomasza z Akwinu, rozpoczął karierę akademicką na uniwersytetach w Turynie i Mediolanie, kontynuując ją jako profesor na uniwersytecie w Bolonii. Eco, będący znaną postacią w dziedzinie semiotyki, teorii literatury i estetyki średniowiecznej, jest autorem licznych publikacji, które przetłumaczono na język polski, w tym "Dzieło otwarte", "Pejzaż semiotyczny", "Lector in fabula" oraz "Superman w literaturze masowej". Eco to nie tylko wybitny uczony, ale także autor felietonów, parodii literackich, komiksów i książek dla dzieci.

Umberto Eco w swojej pierwszej powieści, "Imię róży", połączył wnikliwą wiedzę z dynamiczną narracją. Książka zdobyła międzynarodową sławę, została przetłumaczona na trzydzieści języków i zekranizowana. Kolejne dzieła, takie jak "Wahadło Foucaulta" z 1988 roku, "Wyspa dnia poprzedniego" z 1994 roku oraz "Baudolino", utwierdziły jego literacką renomę. Zdolność Eco do łączenia elementów historii, filozofii i sensacji sprawia, że jego książki są atrakcyjne zarówno dla fanów powieści detektywistycznych, jak i dla wymagających czytelników literatury pięknej.

Umberto Eco dwukrotnie odwiedził Polskę: w 1968 roku, gdy był mało znanym uczonym, oraz w 1996 roku jako znany pisarz, kiedy to otrzymał tytuł doktora honoris causa od warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.