Historyk przed sądem

Książka ta stanowi unikatowe dzieło, które łączy w sobie różnorodne podejścia i formy wyrazu, unikając jednoznacznej klasyfikacji. Choć w jej treści można odnaleźć elementy charakterystyczne dla akademickiego wykładu historycznego, nie jest to w pełni dzieło naukowe. Zawiera analizy związane z typologią źródeł, w tym źródeł wywołanych, oraz różne aspekty procesu historycznego, jak warsztat historyka, narrację historyczną, historiografię i erudycję. Nie jest to także literatura popularnonaukowa ani praca skupiająca się wyłącznie na metodologii historii.

Książka nie ogranicza się jedynie do kwestii moralnych, choć zawiera rozważania na temat moralności w zachowaniach i postawach. Nie jest to pamiętnik czy wspomnienia z trudnego okresu w życiu autora – historyka i obywatela – ani też reportaż sądowy, pitawal czy typowa publicystyka. Autor, będąc historykiem, stara się wkomponować wszystkie te formy twórczości historycznej, jednocześnie krytykując ignorancję i nadmierną pewność siebie osób, które amatorsko zajmują się historią, w tym samozwańczych badaczy, śmiało krytykujących profesjonalistów.