Historia bez domu

Czy można czuć się bezpiecznie, nie mając dachu nad głową? Czy szczęście to coś, co można odnaleźć, gdy brak nam własnego miejsca na ziemi? A może dom jest czymś więcej niż tylko fizyczną przestrzenią, może nosimy go w sercu? Często wyobrażamy sobie, że po skończeniu studiów wszystko zacznie się układać, a dobra praca przyniesie nam spełnienie. Myślimy, że mieszkanie na kredyt zaspokoi nasze największe potrzeby. Czy jednak jest to prawda? Czy życie to oczekiwanie, modlitwy i marzenia? Może wszystko, co mamy, to chwila obecna. Może lepszych chwil nie otrzymamy. Może czas, jak czerwona wskazówka na białym zegarze, nigdy się nie zatrzyma. Nie zatrzymamy chwil, nie uchwycimy szczęścia, ale możemy płynąć razem z nurtem czasu, pozwalając, aby nas prowadził. Możemy po prostu żyć.

Bez wygórowanych pragnień, niepotrzebnych trosk i celów definiowanych przez materialne dobra. Bez luksusowych domów i szybkich samochodów, żyjąc skromnie, ponieważ do szczęścia potrzeba niewiele. Często jednak chcemy więcej, zapominając o tym, co naprawdę ważne. Zapominamy, gdzie jest nasz prawdziwy dom, ten duchowy. Pragniemy, a jednocześnie czujemy, że nie możemy. A jednak, możemy! Możemy żyć prawdziwie, kochać i śmiać się, nie udając. Możemy dawać i brać w bezinteresownym wymianie miłości.