Hipoteza łowcy

Robert Ardrey (1908–1980), amerykański pisarz i badacz, to postać niezwykle fascynująca, łącząca w sobie pasję naukowca z doświadczeniem scenarzysty i dramaturga w Hollywood oraz na Broadwayu. Jego sztuka "Thunder Rock" z 1939 roku zdobyła uznanie jako klasyk literatury światowej. Frustrując się ograniczeniami świata akademickiego, Ardrey zajął się badaniem początków gatunku ludzkiego, proponując odważne i często kontrowersyjne tezy. W jego podejściu, w przeciwieństwie do konwencjonalnych metod, dominowało przekonanie, że paradoksy człowieczeństwa są kluczem do zrozumienia naszej istoty, a nie typowe cechy podobne do innych naczelnych.

Jedną z jego głównych koncepcji była hipoteza łowcy, według której człowiek kształtował się jako myśliwy-zabójca w specyficznych warunkach ewolucyjnych. Spożywanie mięsa roślinożerców pozwoliło naszym przodkom przejąć krótkie łańcuchy kwasów tłuszczowych, co umożliwiło późniejsze wytwarzanie długich łańcuchów, kluczowych dla rozwiniętego układu nerwowego. Ardrey wskazywał, że aby móc intelektualnie rozważać wybory dietetyczne, takie jak weganizm, trzeba było pierwotnie być mięsożercą jako gatunek.

Edward O. Wilson nazwał go poetą ludzkiej ewolucji, co doskonale oddaje charakter jego twórczości łączącej literackość z refleksją naukową. Po rozczarowaniu pracą w Hollywood Ardrey poświęcił się paleoantropologii, a jego książki, choć często spotykają się z kontrowersjami, są wyjątkowo świeże i oryginalne w ujęciu tematu.