Himilsbach

Jan Himilsbach pozostaje jedną z najbarwniejszych postaci PRL-u. Ten wybitny amator, obdarzony charakterystycznym, ochrypłym głosem i ciętym dowcipem, potrafił rozbawić towarzystwo swoimi uwagami. Znany z humorystycznego podejścia do życia, utrzymywał, że alkohol jest nieszkodliwy, jeśli konsumuje się go z umiarem. Jego życie było pełne różnorodnych doświadczeń – od pracy jako kamieniarz i grabarz po karierę aktorską, w której szczególnie zasłynął dzięki filmom takim jak „Rejs” i „Wniebowzięci”.

Himilsbach żył jak współczesny celebryta, chętnie udzielał wywiadów i cieszył się z kontaktów towarzyskich. Pozostaje pytanie, ile z jego opowieści miało faktyczne odbicie w rzeczywistości. A może jego życie było jeszcze bardziej fascynujące, niż możemy to sobie wyobrazić?

Ryszard Abraham, znany z aktywności na fanpage'u "Anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne," zebrał historie opisujące nie tylko humorystyczne sytuacje z życia Himilsbacha, ale również te, które aktor wolałby zachować dla siebie. Jaką przysługę wyświadczył Tadeuszowi Konwickiemu? Jakie znaczenie miały dla niego relacje z Piotrem Fronczewskim? I co dokładnie rozgrywało się z Gustawem Holoubkiem?

Z opowieści przedstawiającej tę nietuzinkową postać wyłania się fascynujący obraz PRL-u oraz ówczesnej artystycznej bohemy. Himilsbach, z jego swobodą bycia i dystansem do życia, pozostaje symboliczny dla tamtego okresu. Pewna starsza aktorka zapytała go kiedyś, co robi, gdy jest trzeźwy. Odpowiedź Janka była typowa dla jego osobowości: "Myślę, k*a, co zrobić, gdy będę pijany". Dla wielu był osobą, którą przyjmowało się taką, jaka była, z całym jej humorystycznym ciepłem i wyjątkową wrażliwością. Jak trafnie zauważyła Anna Nehrebecka, pozostaje jedną z najbardziej fascynujących postaci swojej epoki. Himilsbach, jak każda autentyczna legenda, nie daje się w pełni opisać, a jego życie inspiruje wyobraźnię kolejnych pokoleń.