Guguły

Wiolka żyje w malowniczej wiosce Hektary, położonej na obszarze Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Jej dni wypełniają szkolne obowiązki, łapanie chrabąszczy, zabawy z rówieśnikami i rozmowy z ojcem. Z niecierpliwością oczekuje wizyty Jana Pawła II, a jej życie kręci się wokół obserwacji tajemniczej krawcowej. To tutaj, w tej idyllicznej scenerii, Wiolka po raz pierwszy spotyka się z miłością, erotyką oraz śmiercią. Książka Wioletty Grzegorzewskiej jest emocjonalną balladą o polskiej wsi w czasach PRL-u, opowiadającą o dojrzewaniu, które przypomina smak kwaśnych guguł.

Opowiadania Grzegorzewskiej przywołują wspomnienia z dzieciństwa, budząc skojarzenia z klimatem zasłonek w oknach i przystanków autobusowych z blachy falistej. Są one pełne zapachów świeżo skoszonej trawy, a czytelnicy pragną więcej tych opowieści, które zarówno przypominają im własne przeżycia, jak i pięknie je reinterpretują. Takie refleksje są jak kapliczka z Maryjką pośród pola pełnego traktorów, pełne uroku i magii.

Sylwia Chutnik podkreśla nostalgię tych historii, które autorka zdołała uchwycić, zaś Andrzej Muszyński z zachwytem wspomina o umiejętności Wioletty do tkactwa z lokalnych legend, winniczkach chrzęszczących pod stopami oraz tajemniczych stworzeniach, jak "guguły" i "psioki". Wszystko to splata się w delikatną opowieść o dorastaniu i odkrywaniu świata.