Gra w morderstwo

<p>“Gra w morderstwo” to kontynuacja bestsellerowej powieści “Zmuszona, by zabić” autorstwa znanej pisarki thrillerów i kryminałów, Rachel Abbott. Nie znałam do tej pory żadnych jej dzieł, ale słyszałam, że dobrze pisze - byłam więc ciekawa, jak mi się spodoba jej książka.</p><p>Polskirrin to oszałamiająca rezydencja w Cornwell, w której odbywa się ślub bogatego i przystojnego Lucasa Jarreta i jego pięknej narzeczonej Niny Belanger, a gośćmi są najbliżsi i najdrożsi przyjaciele Lucasa. Ślub jak marzenie - a raczej jak koszmar, bo do niczego nie doszło. Został odwołany z powodu samobójstwa siostry Lucasa...</p><p>Rok później, ta sama grupa przyjaciół zostaje zaproszona z powrotem do tej wspaniałej posiadłości, nie w celu upamiętnienia siostry Lucasa, Isabelle, lub oczekiwanego ślubu, który się nie odbył, ale w celu podjęcia gry, którą proponuje Lucas = ponownego odtworzenia wydarzeń, które miały miejsce rok wcześniej. Mężczyzna nadal wierzy, że jego siostra została zamordowana, a morderca jest wśród nich.</p><p>Jest w tej książce duch twórczości Agathy Christie, pisarki, która idealnie umiała kreować postaci i wprowadzać między nimi interakcje, gry pozorów, wzajemne oskarżenia. Abbott nie ustępuje niczym królowej kryminałów - każdy z jej bohaterów jest charakterystyczny i na każdego mogą paść podejrzenia. Sytuacja ma w sobie coś z psychodramy, ponieważ goście zaproszeni przez Lucasa nie tylko są ponownie zebrani w dokładną rocznice śmierci jego siostry, ale są proszeni także o noszenie tych samych rzeczy i siedzenie w tych samych miejscach i ponowne odgrywanie wszystkich tych samych rozmów i wydarzeń, które miały miejsce w tę fatalną noc. Zagadka morderstwa z prawdziwego zdarzenia.</p><p>Sceneria jest klimatyczna, fabuła doskonała, a styl pisania - znakomity. Książka cały czas utrzymywała stan tajemnicy i napięcia, w miarę jak dowiadujemy się więcej o kłamstwach i sekretach gości lub podejrzanych robi się tylko ciekawiej i ciekawiej. Co jakiś czas padał jakiś twist, który mnie zaskakiwał, ale zaskoczenie przerosło samo siebie - niestety, zupełnie go nie kupiłam. Wydaje mi się też, że czytając “Grę w morderstwo” należy zawiesić niewiarę, bo sam koncept jest trochę niewiarygodny - &nbsp;ilu gości można by namówić do powtórzenia czegoś tak makabrycznego? Kto by się w ogóle na coś takiego zgodził?</p><p>Podsumowując - była to przyjemna lekka lektura, która miała w sobie dostateczną ilość mroku i tajemnicy, by cały czas utrzymywać moje zainteresowanie. Muszę sobie przeczytać poprzednią książkę z serii - wydaje mi się, że Rachel Abbott trafi do grona autorek, których dokonania będę z uwagą obserwować.</p>

<p>“Gra w morderstwo” autorstwa Rachel Abbott to druga odsłona serii o detektyw Stephanie King. Wskazane jest wcześniejsze przeczytanie poprzedniej książki, “Zmuszona by zabić”, to nie jest to absolutna konieczność - książka daje dużo frajdy jako samodzielne dzieło, choć są w niej nawiązania do poprzedniej części. Te książki można byłoby określić jako współczesne wersje klasycznych powieści Agathy Christie - sporo tutaj nawiązań do mistrzyni kryminału, zarówno w strukturze opowieści, jak i zagadkach, które są w tych powieściach umieszczone.</p><p>Grupa przyjaciół, którzy znają się od dawna udaje się do Polskirrin, oszałamiającej rezydencji i posiadłości w sercu Kornwalii, na ślub zamożnego Lucasa Jarretta i Niny Belanger. Andrew, Matt, Nick i jego siostra bliźniaczka Isobel są obecni na weselu, ponieważ przyjaźnią się z Lucasem i Niną od wielu lat. Ale kiedy siostra Lucasa, Alex, umiera w wyniku samobójstwa, para postanawia odwołać swój wielki dzień. Mimo upływu czasu Lucas nie może pozbyć się przeczucia, że jego ukochana siostra została bestialsko zamordowana i przygotowuje chytry plan, by udowodnić, że tak właśnie było. Po upływie roku Lucas, chcąc ustalić, kto jest sprawcą i zmęczony czekaniem, zaprasza na przygotowane dokładnie tak samo przyjęcie weselne do domu położonego wśród bujnych ogrodów, aby rozegrać tytułową grę w morderstwo.</p><p>Rachel Abbott rzadko zawodzi moje oczekiwania, a “Gra w morderstwo” jest jej najbardziej dopracowaną powieścią kryminalną, jaką przeczytałam do tej pory. Jak to mawiał Hitchcock: “film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć”. Abbott stosuje się do tego powiedzenia w swojej twórczości i trzyma czytelnika w napięciu od momentu rozpoczęcia fabuły, aż do zaskakującego zakończenia. Podobała mi się również społeczna wymowa tego dzieła. Często główni psychopaci pochodzą z nizin społecznych, są biedakami, etc., a tutaj cały kryminał rozgrywa się w luksusowej posiadłości. Cały czas zadawałam sobie pytanie - który członek tej wysoko postawionej socjety, mógłby mieć motyw do tego, by zabić. Nie zaprzeczę, zaskoczyło mnie to jak to wszystko się rozwiązało, choć miałam cień podejrzeń już nieco wcześniej...</p><p>Jak już wspominałam, jest Abbott pisze powieści ewidentnie nawiązujące do klasyki gatunku, w tym do twórczości Agathy Christie. Bardzo się cieszę, że jeszcze całkowicie rynek książki nie został zalany całkowicie thrillerami w stylu “skandynawskim” i od czasu do czasu można trafić na coś dużo bardziej klasycznego. Zdecydowanie polecam, bo jest to mega wciągająca i ciekawa książka.</p>