Głodni obrońcy Zamku Czocha

Jerzy Kaźmierczyk przyszedł na świat w Łodzi w 1932 roku i od wczesnych lat życia przejawiał pasję do muzyki. Najpierw był muzykantem podwórkowym, a podczas okupacji niemieckiej grywał zawodowo, nieraz za kromkę chleba z szynką. Jego umiejętności muzyczne rozwijały się w szkolnej orkiestrze dętej. Jazz, który w tamtych czasach nie był mile widziany przez władze i nie pozwalał na godziwy zarobek, zafascynował go jednak na tyle, że po godzinach pracy jako projektant w biurze projektów, Kaźmierczyk oddawał się jego graniu w Klubie 77. Równocześnie współpracował z Operetką Łódzką i Orkiestrą Radia Łódź, a także występował na Festiwalu Młodzieży w Bukareszcie.

Jego talenty muzyczne nie umknęły uwadze Wojska Polskiego, które zaangażowało go w swoje szeregi na Dolnym Śląsku. Grał w Reprezentacyjnej Orkiestrze Śląskiego Okręgu Wojskowego, a następnie jako część trio muzycznego występował w Domu Oficera we Wrocławiu. Koncertowali tam, gdzie było to potrzebne z politycznego punktu widzenia, umilając czas publiczności podczas tworzenia Rolniczych Spółdzielni Wojskowych. Ich muzyka towarzyszyła wrocławianom zarówno podczas rozbiórki ruin i wysyłki cegieł do Warszawy, jak i przy budowie Kościuszkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej, a także w pięknych miejskich parkach i na statku w rejsie po Odrze.

Ponadto, dzięki innym talentom członków trio, przydzieleni zostali do Sekcji Propagandowej, gdzie tworzyli portrety ówczesnych liderów, a także realizowali prywatne zamówienia artystyczne. Ich działalność pełna była przygód, wpisując się niemal idealnie w styl życia przypominający perypetie Szwejka. Wojskowe Trio Muzyczne, z pochodzeniem z Wodnego Rynku w Łodzi, doskonale wpasowało się w wojskowy styl życia, opracowując własną filozofię przetrwania w tym specyficznym środowisku.