Floryda

Bogdał to artysta, który ma niebywałą umiejętność wczuwania się w różnorodne postacie, wykorzystując swoje talenty jako brzuchomówca. Jego książka przedstawia serię pięciu monologów, które opowiadają historie z życia ludzi często stojących na marginesie społeczeństwa. Każdy monolog przenosi nas w inne, pełne emocji miejsce, gdzie Bogdał przemawia zarówno jako mężczyzna, jak i kobieta.

Pierwszą postacią, którą poznajemy, jest człowiek niegdyś zarabiający na życie jako sobowtór Freddiego Mercury'ego z zespołu Queen. Teraz, po utracie nóg, opowiada o swoim życiu z perspektywy osoby niepełnosprawnej. Kolejną historią jest opowieść starszej, chorej kobiety, która z niezwykłą prostotą rozmawia z ptakiem, traktując go jako swego dyskretnego powiernika. Trzeci monolog to przejmująca narracja syna, którego matka straciła życie w brutalny sposób.

Niepozorna, lecz przepełniona kontrastami, jest historia nawróconej kobiety, która z pełnym oddaniem poświęca się służbie Chrystusowi. Ostatnia opowieść należy do właściciela kamienicy, który po latach życia w milczeniu odzyskał mowę, co otworzyło przed jego życiem nowe horyzonty.

Styl Bogdała jest niezwykle ekspresyjny - pełen niespodziewanych metafor i spostrzeżeń, które wybijają czytelnika z rutyny. Jego język, choć czasami szorstki, uderza celnie, ukazując prawdę o kondycji ludzkiej. To, co wyróżnia Bogdała, to umiejętność łączenia absurdalnych sytuacji z głębokimi refleksjami nad życiem, co sprawia, że jego twórczość pozostaje na dłużej w pamięci. Książkę tę można podsumować jako fascynującą i niepokojącą podróż przez meandry ludzkich umysłów i doświadczeń, a jej autorem jest Janusz Rudnicki.