Ewangelia zbawienia. Tom 1. Polska lewica chrześcijańska (1832-1914)

Bohaterowie tej książki nie wpisują się w tradycyjnie zdefiniowane ramy lewicowości czy socjalizmu. Utożsamiali się z ideami lewicowymi i socjalistycznymi, ponieważ sami przypisywali sobie takie przekonania i często łączyli je z elementami postępu, demokracji czy radykalizmu. Podobnie podchodzili do chrześcijaństwa — nie traktowali go jako systemu religijnego czy zbioru wierzeń, ale raczej jako źródło motywacji. W swoich programach, wizjach i postulatach politycznych, społecznych oraz ekonomicznych, czerpali inspirację z Ewangelii oraz nauk Chrystusa i Apostołów. Szczególnie bliska była im idea pierwotnego chrześcijaństwa, wolnego od instytucjonalizacji, które ich zdaniem było czyste i nieskażone ludzkimi słabościami, w tym także słabościami kleru. W okresie romantyzmu naturalną była synteza myśli religijnej z polityczną, a chęć połączenia socjalistycznych dążeń z chrześcijańskimi wartościami była niemal powszechna.