Euforia. Powieść o Sylvii Plath

Od lat kocham Sylvię Plath. Uwielbiam zarówno jej osobowość, jak i twórczość – pełną niezwykłej wrażliwości, a zarazem ogromnego bólu, smutku…

Nie mogłam przejść obok widocznej powyżej książki obojętnie, musiałam ją kupić i przeczytać.
Do lektury podeszłam naprawdę poważnie, czego dowód stanowi ilość znaczników i masa adnotacji. Przysięgam, że zaznaczałam co drugą stronę!

W największym skrócie? Warto. Naprawdę warto. Szczególnie jeśli Sylvia Plath fascynuje Was nie tylko jako autorka, ale również realnie istniejąca postać – kobieta, żona, córka, matka…
Bałam się, że Elin Cullhed nie podoła wyzwaniu, ale zrobiła to! Napisała książkę, której każda strona jest oprószona niepowtarzalną osobowością Sylvii Plath, to coś niesamowitego!

„Euforia” jest, zgodnie z podtytułem, powieścią dotyczącą chyba niemal wszystkim znanej amerykańskiej autorki, a dokładniej ostatniego roku jej życia.

W książce pojawia się narrator pierwszoosobowy, więc czujemy się tak, jakbyśmy czytali pamiętnik Sylvii Plath czy może nawet jeszcze bardziej intymnie – myśli pisarki.

Poznajemy rozterki Plath. Plath jako pisarki, żony autora, matki, która przecież dopiero stawia swoje pierwsze kroki w nowej rzeczywistości…

Krytycy jej twórczości czy osoby powiedzą, że była szalona, rozchwiana emocjonalnie. Dla mnie była przede wszystkim ponad przeciętnie wrażliwa. Przyznaję, była też zmienna, ale przyznam Wam się szczerze, że nie ma chyba drugiej autorki, którą rozumiałabym tak dobrze jak Sylvię Plath… Nierzadko zauważam, że nasze myśli są niemal bliźniaczo podobne, uczucia ubrane w te same słowa…

Polecam Wam „Euforię” z całego serca! Uważam, że jest niedoceniana, za rzadko się o niej mówi. Moim zdaniem to pozycja obowiązkowa dla wszystkich wielbicieli Plath! Koniecznie po nią sięgnijcie, jeśli też kochacie tę fenomenalną autorkę!