Empatia, gościnność, solidarność w literaturze polskiej od XIX do XXI wieku

Empatia, gościnność i solidarność, a także ich przeciwieństwa, są ściśle związane z podejściem do inności oraz własności, stanowiąc kluczowy temat w analizie często odrzucanych, lecz wciąż dominujących dyskursów władzy. Książka, której studia skupiają się na tekstach od XIX wieku po współczesność, analizuje te powiązania i różnice między tytułowymi pojęciami. Autorzy szczególną uwagę poświęcają empatii, gościnności i solidarności w kontekście przesiedleńców, kobiet, świata pozaludzkiego oraz na Kresach i peryferiach literatury, w tym w poezji. Z perspektywy badań postzależnościowych te pojęcia przyjmują różne formy, mogą stawać się kategoriami politycznymi, a czasami przeradzać się w swoje zaprzeczenia, jak wrogość czy alienacja. Struktury narracyjne oddziałują na praktyki pisarskie i czytelnicze, a także na reprezentację, poetykę i retorykę tekstów. Z tego punktu widzenia literatura nie tylko odzwierciedla ludzkie relacje oraz postawy wobec wszystkich czujących istot i bytów nieożywionych, ale także aktywnie wpływa na rzeczywistość, pełniąc ważną funkcję etyczną jako praktyka performatywna.