Dzienniki 1964-1980. Tom 3

W trzecim, ostatnim tomie „Dzienników” Jarosława Iwaszkiewicza, uwaga koncentruje się na refleksjach związanych z dojrzałym wiekiem, które siłą rzeczy obejmują zarówno gorycz samowiedzy, jak i zachwyt nad pięknem życia, połączone z nieuchronnym oczekiwaniem na śmierć. Choć Iwaszkiewicz, określany tu jako „stary poeta”, często powraca do wspomnień z dawnych lat, nie przestaje również dokumentować bieżącej rzeczywistości. Maluje żywe portrety środowisk artystycznych i ich wybitnych postaci, dzieli się doświadczeniami z kontaktów z ludźmi władzy, a także krytycznie przygląda się działaniom opozycji demokratycznej. Pisze z bolesną szczerością o sprawach domowych. Wszystkie te zapisy cechuje unikalna zdolność postrzegania ludzkich losów oraz niekiedy zwrotów historii jako skończonych całości, co jest darem osiągalnym jedynie dla tych, którzy mieli szansę dożyć sędziwego wieku.