Dziennik kwarantanny

Tomasz Burek (1938-2017) był cenionym krytykiem literackim, eseistą i historykiem literatury. Od 1976 roku aktywnie angażował się w działania opozycji demokratycznej, wykładał na Uniwersytecie Latającym i redagował undergroundowe czasopismo Zapis. Publikował również w Kulturze Niezależnej oraz Pulsie. Od 1991 roku współpracował z Programem II Polskiego Radia. Zawodowo związany był z Instytutem Badań Literackich PAN. Autor zbiorów esejów takich jak: "Zamiast powieści" (1971), "Dalej aktualne!" (1973), "Żadnych marzeń" (1987), "Dziennik kwarantanny" (pierwsze wydanie w 2001), "Dzieło niczyje" (2001) oraz "Niewybaczalne sentymenty" (2011).

"Dziennik kwarantanny" jawi się jako jedna z kluczowych prac krytycznych obecnego stulecia, oferując fascynujący wgląd w lektury jednego z najbardziej wpływowych krytyków literackich ostatnich pięćdziesięciu lat. Książka ta maluje niezwykle interesujący obraz stanu polskiej literatury w latach 90. XX wieku i na początku XXI wieku, a jednocześnie porusza temat wyzwań, którym współczesna sztuka musi stawić czoła, takie jak odejście od metafizyki, tradycji i wartości.

Sprawy podjęte przez Tomasza Burka przeszło dwie dekady temu nadal pozostają aktualne. Wydaje się, że trwa nieustająca kwarantanna, ponieważ wciąż żyjemy w epoce transformacji, której zakończenie - również w literaturze - jest wciąż niepewne. Mimo upływu lat sercem tej książki jest niezależny, odważny głos krytyka, którego przesłanie pozostaje żywe i aktualne. Ostatecznie, zamykając ten wolumin sprzed dwóch dekad, można pomyśleć: dalej aktualne!