Doktor Najgorliwszy

Zastanawiające jest, jak to się stało, że były adwokat, który później stał się neapolitańskim kapłanem z ambicjami misyjnymi, z zamiarem wyprawy do Chin, zyskał tak wysokie miejsce na świętych ołtarzach jako największy ze wszystkich rodem z Neapolu. Może sensowniejsze byłoby przeformułowanie tego pytania i zastanowienie się, kto lub co przyczyniło się do tego, że gorliwy misjonarz, służący ubogim pasterzom z amalfiańskich wzgórz, został w ostatecznym rozrachunku uznany za doktora Kościoła.

W bulli papieskiej z 1871 roku, znanej od słów "Qui Ecclesiae suae", błogosławiony dziś papież Pius IX, ogłosił św. Alfonsa Liguoriego doktorem Kościoła. Już na początku tego dokumentu podkreślono, że to Chrystus kierował Kościołem swoją niezawodną troską, powołując ludzi wyróżniających się pobożnością i wiedzą. Osoby te, pełne zrozumienia i mądrości, miały na celu wzbogacanie Kościoła i zapewnienie jego nieskazitelnej formy niczym obfite deszcze niosące życiodajne potoki mądrości, nieustannie wspomagając Oblubienicę Pana.