Czołgi i samobieżne działa pancerne Wojska Polskiego 1919-2016

Historia czołgów w Wojsku Polskim rozciąga się na niemal sto lat, począwszy od 1919 roku, kiedy to pierwsze jednostki tego typu przybyły do Polski. Ich potencjał bojowy został szybko wykorzystany podczas wojny polsko-bolszewickiej. Wraz z rozwojem motoryzacji wprowadzano ulepszenia techniczne zwiększające moc silników oraz grubość opancerzenia, a także montowano większe działa, co zwiększało strategiczne znaczenie czołgów w nowych doktrynach wojennych.

Nieco później zaczęto używać pojazdów pokrewnych konstrukcyjnie, jak samobieżne działa pancerne, które na stałe weszły do arsenału Wojska Polskiego podczas II wojny światowej. Przez dekady czołg stał się powszechnym symbolem siły militarnej, odzwierciedlając nie tylko potęgę wojsk pancernych, ale i będąc fascynującym przykładem rozwoju techniki wojskowej.

Ta książka opowiada o prawie wiekowej historii zarówno czołgów, jak i dział pancernych używanych przez Wojsko Polskie. Całość historii podzielono na cztery kluczowe okresy: II Rzeczpospolitą, czas II wojny światowej, okres PRL oraz ostatnie lata Polski jako niezależnego kraju. Każda z tych epok charakteryzuje się istotnymi zmianami w konstrukcji i zastosowaniu pojazdów wojskowych.

To pierwsze kompleksowe opracowanie obejmujące całościową retrospektywę czołgów i samobieżnych dział pancernych w Polsce, zaczynając od debiutu pierwszego czołgu na polskiej ziemi w 1919 roku, aż po rok 2016.