Człowiek i sztuka

Książka podejmuje tematykę sztuki, badając ją zarówno z perspektywy historycznej, jak i systematycznej. Autor skupia się na analizie debaty dotyczącej teorii sztuki, przyglądając się jej z różnych punktów widzenia: przedmiotowego oraz metaprzedmiotowego. Szczególny nacisk położony jest na antropologiczne aspekty związane ze sztuką. Przypomina się, że to człowiek jest zarówno twórcą, jak i odbiorcą sztuki, co czyni go centralną postacią w jej rozumieniu. Ważnym elementem książki jest teza, że wartość sztuki mierzy się jej zgodnością z ostatecznymi celami ludzkiego życia. To oznacza, że jakość sztuki jest bezpośrednio powiązana z jakością ludzkiego rozumu. Zależność ta wskazuje, że jego ideologizacja czy deprawacja może prowadzić do tworzenia sztuki niehumanitarnej i pozbawionej sensu.