Czerwono-biali i Biało-Czerwoni

Książka ta jest skierowana do czytelników zainteresowanych odkryciem tajników duńskiego hygge oraz zrozumieniem, jakie kultury są atrakcyjne dla Skandynawów jako sąsiedzi. Dzieło to ujawnia zaskakujące podobieństwa między Duńczykami a Polakami, które, mimo że często niewidoczne, są bardziej istotne, niż obie strony przypuszczają. Autor przybliża, co łączyło Brandesa z Polakami w pozornie niemożliwej przyjaźni, oraz jak współczesna narracja na temat "buraczarek" różni się od tradycyjnych wyobrażeń o "życiu po polsku". Zastanawia się również nad tym, jakie elementy duńskiej kultury odzwierciedlają ich specyficzną ironię.

Książka stanowi nowatorską próbę wprowadzenia skandynawskich tematów do polskiego kulturoznawstwa, jednocześnie przenosząc perspektywę kulturoznawczą na grunt skandynawistyki. Jest to reakcja na potrzebę geokulturowej zmiany w polskiej wyobraźni symbolicznej i naukach humanistycznych. O ile do tej pory kultura skandynawska była w Polsce stosunkowo niedostrzegana, to granica na Bałtyku, choć mniej wyrazista niż kontynentalne, nie stanowi bariery kulturowej. Autor koncentruje się na Danii, często pomijanej w polskich badaniach, w przeciwieństwie do popularnej Szwecji czy zyskującej na znaczeniu Norwegii.

Drugim ważnym celem tej publikacji jest analiza i uwypuklenie zaniedbanego dotychczas sąsiedztwa kulturowego Polski i Danii. Autor przypomina nawet o wspólnej kolorystyce narodowych flag, co samo w sobie jest często pomijane. Tytuł wskazuje na wiele niewykorzystanych podobieństw między tymi dwoma krajami, takich jak silne poczucie patriotyzmu, wspólne doświadczenia związane z wojnami i utratą ziem, oraz tradycje spółdzielcze.