Cud pocałunku czyli jak nie zostałam świętą

Antonia, pochodząca z Włoch, mieszka obecnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie dorasta pod czujnym okiem swojej głęboko religijnej matki. Ich życie związane jest z włoskimi tradycjami, co odzwierciedla się w rodzinnym sklepie oferującym włoskie specjały. Pokój Antonii zdobi figura jej patrona, świętego Antoniego, a ściany przyozdabiają święte obrazki, co odzwierciedla jej fascynację świętymi. Antonia często pisze listy do Watykanu, marząc, by pewnego dnia zostać ogłoszoną patronką czegoś ważnego.

Dziewczynka z pasją argumentuje, że skoro istnieją patronowie nawet dla gąsienic, ona również powinna móc opiekować się czymś znaczącym. Ostatnio zafascynowała się pomysłem objęcia patronatu nad figowymi drzewami, których uprawa w Ameryce stanowi niemałe wyzwanie. Antonia wychowuje się w rodzinie wiernej zasadom religijnym i uczęszcza do szkoły klasztornej prowadzonej przez Karmelitanki Bose. Mimo to, jest dziewczyną o współczesnych zainteresowaniach. Zauroczyła się Andym i próbuje, z trudem pod okiem matki, wprowadzić niewielkie zmiany w swoim szkolnym mundurku, aby był bardziej modny. Ponadto, pisze petycje do świętego Judy dotyczące swoich pierwszych pocałunków.

Antonia z uporem dąży do świętości, mimo iż nie do końca zdaje sobie sprawę, że osiągnięcie tego statusu możliwe jest dopiero po śmierci. Zamiast tradycyjnej włosiennicy, wybiera noszenie niewygodnego biustonosza jako formę umartwienia. Wszystko, co się wokół niej dzieje, postrzega jako cudowne znaki. Jej osobiste starania o beatyfikację nieco komplikują zaloty Michaela, który nie spełnia jej oczekiwań dotyczących anielskiego archanioła, mimo swojego imienia.