Córka Agamemnona

Akcja tej powieści osadzona jest w surowej rzeczywistości Albanii lat 80. XX wieku, gdzie miłość staje w obliczu brutalności systemu totalitarnego. To głębokie oskarżenie komunizmu, które splata niemożliwy do spełnienia romans z politycznymi realiami tamtego czasu. Narrator, z zaproszeniem na trybunę honorową podczas pochodu pierwszomajowego, zmuszony jest pokonać szereg kontrolnych punktów, co podkreśla opresyjny charakter reżimu. Mimo tego, jego myśli są cały czas przy ukochanej, Suzanie, której ojciec, nowo wybrany urzędnik w reżimie, zdecydowanie zakazuje dalszych kontaktów między nimi. Czy postawił obowiązki wobec systemu ponad szczęściem córki, niczym Agamemnon wobec Ifigenii? W całej książce odczuwalny jest ciężar i absurd przypominający dzieła Kafki. To pierwszy tom dyptyku, który kończy się w „Następcy”.