Branki w jasyrze

Akcja powieści rozgrywa się w roku 1240, kiedy to na polskim tronie zasiada Bolesław Wstydliwy, mający za żonę świętą Kingę. Główna bohaterka, Ludmiła, to bogata dziedziczka pozostawiona na łaskę dwóch nieodpowiedzialnych stryjów po śmierci rodziców. Aby uciec przed niechcianym małżeństwem, Ludmiła znajduje schronienie w klasztorze w Witowie, który to jednak wkrótce opanowują Tatarzy. Porwana i uwięziona, zostaje jednak uwolniona przez siły wojewody krakowskiego.

Po tych dramatycznych wydarzeniach, Ludmiła decyduje się ostrzec swoją przyjaciółkę Elżbietę przed nadciągającym zagrożeniem, lecz jej misja nie kończy się sukcesem. Determinowana uratowaniem przyjaciółki z rąk Tatarów, Ludmiła podejmuje brawurową wyprawę, która przenosi ją w sam środek kluczowych wydarzeń politycznych w wielobarwnej, wielokulturowej Mongolii, będącej pod władzą wnuków Czyngis-chana. By zrealizować swój plan, ścina włosy i podszywa się pod genueńskiego pachołka, a jej zuchwałość przynosi nieoczekiwany rezultat– tatarski rycerz, zafascynowany jej osobą, zgadza się nawet na chrześcijański ślub.

Autorka, Deotyma, korzysta z doświadczeń zdobytych podczas dwuletniego zesłania w Rosji, gdzie trafiła z ojcem po powstaniu styczniowym. Dzięki tej wiedzy, z ogromnym rozmachem kreuje opowieść, osadzoną na tle starożytnej cywilizacji Mongołów.