Boskie, ludzkie. Cztery studia o poetyckim...

"Boskie, ludzie. Cztery studia o poetyckim doświadczaniu Boga" to książka poświęcona różnorodnym sposobom wyrażania relacji z "metafizycznością" w poezji z okresu międzywojennego oraz początków II wojny światowej. Jak objaśniał Józef Czechowicz, wspomniana "metafizyczność" to połączenie myśli, dyspozycji i emocjonalnych reakcji, które kształtują artystyczny światopogląd. Książka ukazuje, że ten światopogląd nie bazuje wyłącznie na tradycyjnej religijności, lecz na szerokim "metafizycznym systemie interpretacji świata". Dominuje tutaj poszukiwanie Absolutu i tego, co w śmiertelnym świecie – naznaczonym wojennym niszczeniem, cierpieniem, samotnością, chorobą i śmiercią – jest transcendentne i święte.

Eseje, analizujące sposoby uchwycenia "metafizyczności" w twórczości takich poetów jak Jerzy Liebert, Władysław Sebyła, Tadeusz Różewicz oraz Wilhelm Szewczyk, ilustrują ciągłe starcie boskiego z ludzkim. Pokazują one różnorodne podejścia do przeżywania objawionych prawd: od wiary w chrześcijańskiego Boga, przez przekonanie o istnieniu Absolutu, który jednak przeszkadza w codziennym życiu, aż po duchowe wątpliwości wynikające z "pustego kościoła" i jeszcze głębsze doświadczenie egzystencjalnego cierpienia.