Ból narodzin. Z dziejów przytułku położniczego. Tom 1

W 1882 roku, pierwsza polska lekarka, doktor Anna Tomaszewicz-Dobrska, po wielu staraniach obejmuje kierownictwo miejskiego Przytułku Położniczego. Miejsce to to niewielkie mieszkanie w zniszczonej kamienicy, zlokalizowanej na warszawskiej Woli, dzielnicy robotniczej. Zespół pracujący w przytułku składa się z Jadwigi, doświadczonej akuszerki, oraz kucharki Anieli. Jeszcze zanim przytułek oficjalnie rozpoczyna działalność, zjawiają się dwie młode bezdomne dziewczyny z ubogich środowisk. Zosia, która ucieka przed przemocą ze strony ojczyma, oraz Karolina, ścigana złodziejka z targu na Kercelaku, znajdują schronienie pod opieką Anny jako służące.

W warunkach ciasnoty i ubóstwa, bez dostępu do bieżącej wody i światła, stając naprzeciwko niechęci sąsiadów, Inspekcji Sanitarnej i konkurencyjnych klinik położniczych, placówka zaczyna funkcjonować. Pod okiem młodej, zaledwie 28-letniej lekarki, przytułek staje się miejscem, które oferuje najbardziej potrzebującym kobietom możliwość urodzenia dzieci w godnych warunkach.

To historia o trudnych początkach szpitala prowadzonego przez kobiety, który przyczynił się do rewolucji w polskim położnictwie.