Bóg i geometria

Dlaczego Bóg i geometria mogą się wydawać nieoczywistą parą? Dla osób niezaznajomionych z historią filozofii może to być zaskakujące połączenie. Jednakże wystarczy przypomnieć sobie, że Platon twierdził, iż „Bóg geometryzuje”. Jeśli przyznamy rację Alfredowi North Whiteheadowi, że cała historia filozofii to jedynie zbiór przypisów do Platona, musimy zauważyć, że niektóre z nich dotyczą właśnie relacji między geometrią a Boskim zamysłem. Jako ktoś zainteresowany zarówno filozofią, jak i geometrią, często zastanawiam się nad znaczeniem stwierdzenia, że „Bóg uprawia matematykę”.

Jest wiele prac, które zagłębiają się w historię geometrii, analizując zarówno ogólne tendencje, jak i konkretne epoki. Nie zamierzam tworzyć kolejnej takiej analizy. Na rynku istnieje także mnóstwo podręczników i opracowań dotyczących historii filozofii oraz dogmatyki chrześcijańskiej – nie planuję dodawać do tej kolekcji własnego tomiku. Interesuje mnie raczej to, co można odkryć na styku tych dwóch dziedzin, co często nie jest wprost dostrzegalne w żadnej z nich. Nie próbuję tworzyć całościowego ujęcia, ale mam nadzieję uchwycić kilka pomysłów, które mogą umknąć, gdy koncentrujemy się jedynie na jednej z tych stron.

Michał Heller, ksiądz, profesor, jest wybitnym naukowcem, kosmologiem, filozofem i teologiem. Zdobył wiele prestiżowych nagród, w tym Nagrodę Templetona w 2008 roku. Jest autorem licznych książek, takich jak "Granice nauki", "Filozofia kosmologii", "Bóg i nauka. Moje dwie drogi do jednego celu" oraz "Filozofia przypadku. Kosmiczna fuga z preludium i codą".