Birobidżan. Ziemia, na której mieliśmy być szczęśliwi

Birobidżan miał być symbolem rewolucyjnego zapału, który miał dotrzeć nawet do najbardziej oddalonych części Związku Radzieckiego, tworząc nowe życie żydowskie i socjalistycznego Żyda z niczego. Realizacja tak śmiałego projektu wymagała nie tylko walki z przyrodą, ale również strategicznego planowania i determinacji. Przede wszystkim jednak potrzebni byli ludzie: managerowie, administracja i budowniczowie. Uczestnicy tego projektu uciekali od głodu, biedy, braku perspektyw, antysemityzmu i ucisku, pragnąc normalnego życia z pracą i nadzieją na lepszą przyszłość.

Podróż do Birobidżanu, stolicy Żydowskiego Obwodu Autonomicznego, stanowiła pierwszy test dla tych, którzy wierzyli w ideę żydowskiej autonomii. Droga była długa i pełna wyzwań. Po dotarciu czekały na nich trudności związane z niesforną przyrodą, ciężkimi warunkami życia oraz nową ideologiczną rzeczywistością. Relacje pionierów, którzy zdecydowali się na osiedlenie, często przesiąknięte są goryczą i rozczarowaniem, rozwiewając mit o żydowskiej ziemi obiecanej.

Książka "Birobidżan. Ziemia, na której mieliśmy być szczęśliwi" przybliża historię Żydowskiego Obwodu Autonomicznego od momentu jego założenia i zasiedlenia pod koniec lat 20. XX wieku, poprzez stalinowskie represje, burzliwy okres pierestrojki, aż do współczesnych czasów pełnych niepewności. Dzisiaj żydowskość stała się w Birobidżanie swoistą marką. W filharmonii prowadzi żydowską restaurację Chińczyk, a odwiedzający mogą zakupić pamiątki, jak talerze z menorą czy figurki Żydów - wszystkie wyprodukowane w Chinach.