Bez odwrotu

Moja dziewczyna jest wielką fanką książek Tess Gerritsen, a w szczególności jej serii Rizzoli i Isles. "Bez odwrotu" jest samodzielną książką, którą kupiłem dla niej i która powstała prawie 10 lat przed najbardziej znaną serią Gerritsen. Przez lata przeczytałem kilka książek Gerritsen, ale żadnej nie mogę zaliczyć do grona ulubionych. Niemniej "Bez odwrotu" mi się podobało, który jest chyba bardziej thrillerem niż kryminałem, który wraz z upływającymi stronami przekształca się w romans.

Akcja zaczyna się w szybkim tempie. Victor Holland jest ścigany, a Cathy Weaver, po potrąceniu go samochodem, zabiera go do szpitala z raną postrzałową. Chwilowo udało mu się uciec przed niebezpieczeństwem. Później tej samej nocy ciężarna przyjaciółka Cathy zostaje pomylona z nią i zamordowana. Cathy jest załamana i zszokowana, nie zdając sobie sprawy, że to ona była celem - zabójca błędnie sądził, że Victor coś jej przekazał. Coś, co, jak początkowo sądził, udało mu się odzyskać z jej samochodu.

Bardzo lubię thrillery typu "samotny człowiek przeciwko wszystkim". W tym przypadku mamy do czynienia z dwójką obcych sobie ludzi, którzy muszą sobie zaufać, podczas gdy ich prześladowcy są coraz bliżej. Pracodawca Victora Hollanda nielegalnie opracowuje broń biologiczną dla zaprzeczającego temu doradcy rządu USA. Kolega Hollanda został zabity, gdy ten odrzucił projekt, przed śmiercią przekazując Victorowi pewne dowody. Victor jest teraz demaskatorem, a Cathy niewinną osobą, która została wplątana w wydarzenia z powodu przypadkowego wypadku drogowego, który miał miejsce na początku "Bez odwrotu".

Interesującym założeniem jest, że bohaterowie starają się postępować właściwie, ledwo trzymając się razem i coraz bardziej popadając w paranoję, że nie mogą nikomu ufać, a Wielki Brat manipuluje mediami i organami ścigania, by sprzysięgły się w celu ich schwytania, rozpowszechniając fałszywe wiadomości o Holandii - Gerritsen wyprzedziła swoje czasy o jakieś 25 lat! Poza tym, świetne tempo, bardzo trzymająca w napięciu, miejscami mrożąca krew w żyłach pogoń za Cathy Weaver ma poważne konsekwencje dla innych osób o jej nazwisku, przyzwoite postacie, mnóstwo przyjaźni i lojalności, a także determinacja. 4/5

Moja dziewczyna jest wielką fanką książek Tess Gerritsen, a w szczególności jej serii Rizzoli i Isles. "Bez odwrotu" jest samodzielną książką, którą kupiłem dla niej i która powstała prawie 10 lat przed najbardziej znaną serią Gerritsen. Przez lata przeczytałem kilka książek Gerritsen, ale żadnej nie mogę zaliczyć do grona ulubionych. Niemniej "Bez odwrotu" mi się podobało, który jest chyba bardziej thrillerem niż kryminałem, który wraz z upływającymi stronami przekształca się w romans.

Akcja zaczyna się w szybkim tempie. Victor Holland jest ścigany, a Cathy Weaver, po potrąceniu go samochodem, zabiera go do szpitala z raną postrzałową. Chwilowo udało mu się uciec przed niebezpieczeństwem. Później tej samej nocy ciężarna przyjaciółka Cathy zostaje pomylona z nią i zamordowana. Cathy jest załamana i zszokowana, nie zdając sobie sprawy, że to ona była celem - zabójca błędnie sądził, że Victor coś jej przekazał. Coś, co, jak początkowo sądził, udało mu się odzyskać z jej samochodu.

Bardzo lubię thrillery typu "samotny człowiek przeciwko wszystkim". W tym przypadku mamy do czynienia z dwójką obcych sobie ludzi, którzy muszą sobie zaufać, podczas gdy ich prześladowcy są coraz bliżej. Pracodawca Victora Hollanda nielegalnie opracowuje broń biologiczną dla zaprzeczającego temu doradcy rządu USA. Kolega Hollanda został zabity, gdy ten odrzucił projekt, przed śmiercią przekazując Victorowi pewne dowody. Victor jest teraz demaskatorem, a Cathy niewinną osobą, która została wplątana w wydarzenia z powodu przypadkowego wypadku drogowego, który miał miejsce na początku "Bez odwrotu".

Interesującym założeniem jest, że bohaterowie starają się postępować właściwie, ledwo trzymając się razem i coraz bardziej popadając w paranoję, że nie mogą nikomu ufać, a Wielki Brat manipuluje mediami i organami ścigania, by sprzysięgły się w celu ich schwytania, rozpowszechniając fałszywe wiadomości o Holandii - Gerritsen wyprzedziła swoje czasy o jakieś 25 lat! Poza tym, świetne tempo, bardzo trzymająca w napięciu, miejscami mrożąca krew w żyłach pogoń za Cathy Weaver ma poważne konsekwencje dla innych osób o jej nazwisku, przyzwoite postacie, mnóstwo przyjaźni i lojalności, a także determinacja. 4/5

Uwielbiam twórczość Tess Gerritsen i z całych sił staram się pochłonąć wszystko, co napisze. Przyjmuję jednak do wiadomości, że nie wszyscy podzielają ten pogląd. Chętnie przyznam, że jej najnowsze dzieła są lepsze od starszych. Jednak jeśli chodzi o jej pierwsze książki, trzeba mieć otwarty umysł. Nie ma wątpliwości, że jej najnowsze pozycją należą do gatunku kryminału i thrillera, podczas gdy jej starsze prace uderzają w tony romansu. Z tego powodu wiem, że wielu fanów pisarki nie przepada za jej starszą twórczością.Przyznam, że nie jestem największą miłośniczką romansów, ale coraz bardziej je lubię. W przypadku Tess Gerritsen odkryłam, że jej starsze książki - te, które należą bardziej do kategorii romansów niż do czegokolwiek innego - podobają mi się o wiele bardziej, niż się spodziewałam. Jej kryminały są dobre ze względu na niezliczone warstwy, które dodaje, podczas gdy jej romanse są dobre, ponieważ są łatwe i przyjemne. Fabuła jest prosta, opowiadanie trafia w sedno i na ogół czyta się je łatwo.

"Bez odwrotu" zasługuje na słabe cztery na pięć. To była przyjemna zabawa, ale zdecydowanie zabrakło czegoś, co by mnie porwało. To dla mnie pokazuje, jak daleko zaszła autorka od czasu swoich pierwszych wydań. W "Bez odwrotu" mamy typowy romans, jakiego można się spodziewać. Aspekty romantyczne są więcej niż trochę przewidywalne, ale nadal są przyjemne, jeśli jesteś skłonny otworzyć umysł na nieprawdopodobne wydarzenia. W kategorii thrillera jest to klasyczny pomysł, który trzyma w napięciu przez cały czas. Jest to odwieczna, przerażająca tajemnica rządowa, która oznacza złe wieści dla wszystkich.

Choć jest to przyjemna lektura, to jednak koniec końców można nie dowierzać, że napisała to ta sama autorka, co np. "Dawcę" i "Ciało".

Uwielbiam twórczość Tess Gerritsen i z całych sił staram się pochłonąć wszystko, co napisze. Przyjmuję jednak do wiadomości, że nie wszyscy podzielają ten pogląd. Chętnie przyznam, że jej najnowsze dzieła są lepsze od starszych. Jednak jeśli chodzi o jej pierwsze książki, trzeba mieć otwarty umysł. Nie ma wątpliwości, że jej najnowsze pozycją należą do gatunku kryminału i thrillera, podczas gdy jej starsze prace uderzają w tony romansu. Z tego powodu wiem, że wielu fanów pisarki nie przepada za jej starszą twórczością.Przyznam, że nie jestem największą miłośniczką romansów, ale coraz bardziej je lubię. W przypadku Tess Gerritsen odkryłam, że jej starsze książki - te, które należą bardziej do kategorii romansów niż do czegokolwiek innego - podobają mi się o wiele bardziej, niż się spodziewałam. Jej kryminały są dobre ze względu na niezliczone warstwy, które dodaje, podczas gdy jej romanse są dobre, ponieważ są łatwe i przyjemne. Fabuła jest prosta, opowiadanie trafia w sedno i na ogół czyta się je łatwo.

"Bez odwrotu" zasługuje na słabe cztery na pięć. To była przyjemna zabawa, ale zdecydowanie zabrakło czegoś, co by mnie porwało. To dla mnie pokazuje, jak daleko zaszła autorka od czasu swoich pierwszych wydań. W "Bez odwrotu" mamy typowy romans, jakiego można się spodziewać. Aspekty romantyczne są więcej niż trochę przewidywalne, ale nadal są przyjemne, jeśli jesteś skłonny otworzyć umysł na nieprawdopodobne wydarzenia. W kategorii thrillera jest to klasyczny pomysł, który trzyma w napięciu przez cały czas. Jest to odwieczna, przerażająca tajemnica rządowa, która oznacza złe wieści dla wszystkich.

Choć jest to przyjemna lektura, to jednak koniec końców można nie dowierzać, że napisała to ta sama autorka, co np. "Dawcę" i "Ciało".