Bambino

Najbardziej znana powieść Ingi Iwasiów, która znalazła się w gronie nominowanych do nagrody Nike, rozgrywa się w powojennym Szczecinie. W zrujnowanym mieście spotykają się ludzie osieroceni przez wojenne losy. Maria przybywa z Kresów, Janek - wychowany przez dziadka z Wielkopolski - jest nieślubnym dzieckiem, a Anna, ambitna i dobrze wychowana, pochodzi z Gorlic. Ja nazywam się Ula, właściwie Ulrike, i ukrywam swoje niemieckie korzenie, podobnie jak mój kochanek Stefan, który skrywa swoją żydowską tożsamość. Staramy się stworzyć dla siebie nowe życie, szukając szczęścia w codzienności, mimo że przeszłość nieustannie rzuca nam cień. W obliczu codziennych prób oswajamy miasto, w którym nasze losy się przecinają.

Fragment tej opowieści pokazuje, jak Ula odnajduje radość w prostych przyjemnościach, jak choćby w opalaniu się. Przed wojną słońce było synonimem zdrowia, a brązowa skóra - higieny. Ula ceni sobie samotne momenty w Międzyzdrojach, gdzie olejek na jej skórze sprawia, że zyskuje wyjątkowy blask. Choć mężczyźni są obecni w jej życiu, bardziej liczą się kontrasty, jakie tworzą, takie jak różnice między jej opaloną skórą a bladą cerą Stefana. Stefan zawsze pozostaje w koszuli na plaży, nigdy nie pytany o powód, delicatnie jakby strzegł swoich tajemnic. Wieczorne przytulenia w koszu, gdy dotyka jego skóry, są pełne nieodpartej chemii, mimo że te zmysłowe znaki mogą być mylące. Odetonowane relacje, intensywne kontrasty i słony posmak ust to subtelne oznaki przeznaczenia, który może się okazać zdradliwy.