Austerlitz

Historia zamknięta w szkatułkowej formie, która ukazuje temat wyobcowania i zmagań z niepamięcią. Na progu II wojny światowej pięcioletni Jacques Austerlitz zostaje wysłany do Wielkiej Brytanii, gdzie trafia pod opiekę pary walijskich protestantów. Niebawem chłopiec odkrywa swoje prawdziwe pochodzenie i nazwisko, co rozpoczyna w nim proces poszukiwania własnej tożsamości, wyruszając w dorosłym życiu na długą wyprawę w poszukiwaniu samego siebie.

Wojciech Nowicki w posłowiu do tej książki podkreśla melancholijną i ironicznie przepełnioną prozę Sebalda, która w ciągu ostatnich dekad stała się jedną z najważniejszych pozycji literatury. Sebald swoją mistrzowską frazą brawurowo omawia takie tematy jak Zagłada, nieprzystosowanie, pragnienie izolacji, pamięć i jej brak, oraz świat, w którym ludzie wrogo odnoszą się do tych, których uważają za niższe rasy czy zwierzęta. Te ostatnie są w książce przedstawione często jako zamarłe preparaty, nie różniące się od ludzi pozostawionych bez śladu po sobie, porzuconych lub spalonych, których duchy towarzyszą bohaterowi.

„Austerlitz” to dzieło, które w sposób intensywny przypomina o wydarzeniach z przeszłości, które zbyt łatwo umykają z pamięci ludzkości. Choć Sebald snuje opowieść w przejrzysty sposób, jego proza prowadzi czytelnika w coraz to nowe zakątki, zarówno rzeczywiste, jak i wyobrażone, stale odkrywając przed nami nowe warstwy znaczeń.