Armia republiki rzymskiej

Po wygnaniu ostatniego króla około 509 roku p.n.e., Republika Rzymska stanęła przed koniecznością walki o przetrwanie. W obliczu niemal nieustannych konfliktów przez kolejne wieki, rzymskie armie przechodziły ewolucję, dostosowując się do nowych zagrożeń. Mimo różnych wyzwań, republika konsekwentnie wychodziła z tych prób zwycięsko. Z czasem Rzym przeszedł od ochrony własnych granic do ekspansji terytorialnej, co wymagało od jego armii adaptacji do dłuższych kampanii prowadzonych w zróżnicowanych warunkach geograficznych i klimatycznych oraz reagowania na przemiany wewnętrzne.

Michael M. Sage przeanalizował rozwój armii republiki od momentu jej powstania, ukazując historię poprzednich sił królewskich, aż po czasy Gajusza Juliusza Cezara, jednego z jej najsłynniejszych dowódców. Autor szczegółowo opisuje przejście od militarnych jednostek rodowych do poboru serwiańskiego, a także przekształcanie legionów, które zaczęły operować w manipułach i kohortach. Omówione zostały także kwestie związane z uzbrojeniem, taktyką i zdolnościami operacyjnymi. Ponadto, z publikacji można dowiedzieć się, jakie strategie stosowano w bitwach z różnorodnymi przeciwnikami – od Celtów i Samnitów po Kartagińczyków oraz potęgi hellenistyczne oparte na falandze typu macedońskiego.