Anne of Green Gables. Ania z Zielonego Wzgórza z podręcznym słownikiem angielsko-polskim

Do "Ani z Zielonego Wzgórza" wróciłam po latach. Dzieckiem będąc, bardzo lubiłam przygody "rudowłosej" - rozpaliły na zawsze moją miłość do czytania i do Lucy Maud Montgomery. Na ponowną lekturę zyskałam ochotę, po obejrzeniu nowej wersji serialu "Ania, nie Anna" ("Anne with an E"), który mnie zachwycił (jestem załamana, że nie kontynuują tego serialu - ale zawsze pozostały mi książki).
Jestem nadal pod wrażeniem jak dobrze czyta się powieści Lucy Maud Montgomery. Przygody ekscentrycznej Ani na zawsze pozostaną chyba moją najbardziej ukochaną książką wszech czasów. Choć wolę część drugą i trzecią, pierwsza również bardzo mi się podobała. Poznajemy Anię, gdy jeszcze jest sierotą nieposiadającą własnego domu. Jest niezdarna, ciągle popełnia gafy i nie wie jak stosownie się zachować. Wkrótce jednak zyska nowy dom u Mateusza i Maryli. Jednak i tutaj ma miejsce pomyłka - rodzeństwo myślało, że adoptuje chłopca. Tak zaczyna się książka pełna przygód dziwacznej Ani. Więcej fabuły nie chcę zdradzać, bo warto zapoznać się z książką, tym bardziej, że jest ona jedną z tych kultowych książek, które trzeba przeczytać. Pełno w "Ani z Zielonego Wzgórza" zabawnych i ciepłych momentów. Moim ulubionym jest farbowanie włosów przez Anię. Jej tyrada i załamanie, gdy okazuje się, że przez pomyłkę, jej znienawidzone rude włosy zmieniają kolor na zielony, zawsze mnie bawi i śmieszy. A to nie jeden kultowy moment - takich mogłabym wyliczyć mnóstwo i zapchać nimi całą recenzję.
Co prawda, nie miałam do czynienia z tym konkretnym egzemplarzem, więc nie mam jak ocenić wersji ze słownikiem, ale czytałam w oryginale i muszę powiedzieć, że "Ania z Zielonego Wzgórza" w tej wersji jest dużo lepsza niż jej polski odpowiednik. Wiele gier słownych, które w języku polskim nie da się odtworzyć, w wersji oryginalnej błyszczą, bawią i sprawiają, że lektura jest jeszcze bardziej wspanialsza. Po za tym, język tej powieści, wcale nie jest trudny. Polecam, oczywiście gdy umiecie język angielski (choć pewnie ten słownik wiele ułatwia).

Do "Ani z Zielonego Wzgórza" wróciłam po latach. Dzieckiem będąc, bardzo lubiłam przygody "rudowłosej" - rozpaliły na zawsze moją miłość do czytania i do Lucy Maud Montgomery. Na ponowną lekturę zyskałam ochotę, po obejrzeniu nowej wersji serialu "Ania, nie Anna" ("Anne with an E"), który mnie zachwycił (jestem załamana, że nie kontynuują tego serialu - ale zawsze pozostały mi książki).
Jestem nadal pod wrażeniem jak dobrze czyta się powieści Lucy Maud Montgomery. Przygody ekscentrycznej Ani na zawsze pozostaną chyba moją najbardziej ukochaną książką wszech czasów. Choć wolę część drugą i trzecią, pierwsza również bardzo mi się podobała. Poznajemy Anię, gdy jeszcze jest sierotą nieposiadającą własnego domu. Jest niezdarna, ciągle popełnia gafy i nie wie jak stosownie się zachować. Wkrótce jednak zyska nowy dom u Mateusza i Maryli. Jednak i tutaj ma miejsce pomyłka - rodzeństwo myślało, że adoptuje chłopca. Tak zaczyna się książka pełna przygód dziwacznej Ani. Więcej fabuły nie chcę zdradzać, bo warto zapoznać się z książką, tym bardziej, że jest ona jedną z tych kultowych książek, które trzeba przeczytać. Pełno w "Ani z Zielonego Wzgórza" zabawnych i ciepłych momentów. Moim ulubionym jest farbowanie włosów przez Anię. Jej tyrada i załamanie, gdy okazuje się, że przez pomyłkę, jej znienawidzone rude włosy zmieniają kolor na zielony, zawsze mnie bawi i śmieszy. A to nie jeden kultowy moment - takich mogłabym wyliczyć mnóstwo i zapchać nimi całą recenzję.
Co prawda, nie miałam do czynienia z tym konkretnym egzemplarzem, więc nie mam jak ocenić wersji ze słownikiem, ale czytałam w oryginale i muszę powiedzieć, że "Ania z Zielonego Wzgórza" w tej wersji jest dużo lepsza niż jej polski odpowiednik. Wiele gier słownych, które w języku polskim nie da się odtworzyć, w wersji oryginalnej błyszczą, bawią i sprawiają, że lektura jest jeszcze bardziej wspanialsza. Po za tym, język tej powieści, wcale nie jest trudny. Polecam, oczywiście gdy umiecie język angielski (choć pewnie ten słownik wiele ułatwia).

Rzadko kiedy daję książkom pięć gwiazdek, ale uznałam, że ta książka jak najbardziej na ten zaszczyt zasługuje.
Kupiłam dwie pierwsze części "Ani z Zielonego Wzgórza" dla swojej córki - chciałam, by mogła uczyć się angielskiego nie tylko z podręczników. Sama nigdy tej serii nie czytałam - nie załapałam się nigdy na fascynację postacią Ani. Pomyślałam, że moja córka będzie chciała może te książki przeczytać. I chyba dobrze wybrałam - chce przeczytać kolejne części. Chciała bym również ja je przeczytała, więc dałam szansę... i podzielam jej zachwyt.
Ania Shirley jest chyba jedną z najbardziej uroczych i najlepszych postaci, jakie kiedykolwiek powstały, głównie dlatego, że daleko jej do doskonałości. Popełnia błędy, tak jak my wszyscy, ale jej błędy są o wiele zabawniejsze niż przeciętnego człowieka. Podoba mi się, że podchodzi do życia z entuzjazmem - przypomina mi ona mnie samą, gdy byłam dzieckiem. Podoba mi się również to, że Ania mówi wprost o tym, czego chce od życia. Ania jest odważną postacią kobiecą, która nie daje się zaszufladkować. Postać ponadczasowa. Właśnie dlatego ją kocham i kocham tę książkę.
Książka jest niezwykle zabawna, ciekawa i pełna wartkiej akcji. Porównując powieść Lucy Maud Montgomery, do innej klasyki, jaką są "Małe kobietki", ta książka mnie nie zawiodła. "Małe kobietki" wydawały mi się sztuczne, pełne niewiarygodnej akcji. W przeciwieństwie do tej powieści, dialogi w "Ani z Zielonego Wzgórza" brzmią dokładnie tak, jak brzmiałaby każda z postaci, a zdarzenia z Anią, choć oryginalne i zabawne, są wiarygodne. Jestem zaskoczona, że "Małe kobietki" regularnie pojawiają się na listach najlepszych książek, podczas gdy "Ania z Zielonego Wzgórza" nie pojawia się na takich listach lub jest niżej od powieści Mary May Alcott.
Jestem zachwycona fabułą powieści - końcówka "rozdarła mi serce". Widać, że Montgomery ma niebywały talent. Przeczytałam na ten moment dwie książki o Ani Shirley i mam apetyt na więcej. Tym samym sama dołączam do grona fanek Lucy Maud Montgomery.

Rzadko kiedy daję książkom pięć gwiazdek, ale uznałam, że ta książka jak najbardziej na ten zaszczyt zasługuje.
Kupiłam dwie pierwsze części "Ani z Zielonego Wzgórza" dla swojej córki - chciałam, by mogła uczyć się angielskiego nie tylko z podręczników. Sama nigdy tej serii nie czytałam - nie załapałam się nigdy na fascynację postacią Ani. Pomyślałam, że moja córka będzie chciała może te książki przeczytać. I chyba dobrze wybrałam - chce przeczytać kolejne części. Chciała bym również ja je przeczytała, więc dałam szansę... i podzielam jej zachwyt.
Ania Shirley jest chyba jedną z najbardziej uroczych i najlepszych postaci, jakie kiedykolwiek powstały, głównie dlatego, że daleko jej do doskonałości. Popełnia błędy, tak jak my wszyscy, ale jej błędy są o wiele zabawniejsze niż przeciętnego człowieka. Podoba mi się, że podchodzi do życia z entuzjazmem - przypomina mi ona mnie samą, gdy byłam dzieckiem. Podoba mi się również to, że Ania mówi wprost o tym, czego chce od życia. Ania jest odważną postacią kobiecą, która nie daje się zaszufladkować. Postać ponadczasowa. Właśnie dlatego ją kocham i kocham tę książkę.
Książka jest niezwykle zabawna, ciekawa i pełna wartkiej akcji. Porównując powieść Lucy Maud Montgomery, do innej klasyki, jaką są "Małe kobietki", ta książka mnie nie zawiodła. "Małe kobietki" wydawały mi się sztuczne, pełne niewiarygodnej akcji. W przeciwieństwie do tej powieści, dialogi w "Ani z Zielonego Wzgórza" brzmią dokładnie tak, jak brzmiałaby każda z postaci, a zdarzenia z Anią, choć oryginalne i zabawne, są wiarygodne. Jestem zaskoczona, że "Małe kobietki" regularnie pojawiają się na listach najlepszych książek, podczas gdy "Ania z Zielonego Wzgórza" nie pojawia się na takich listach lub jest niżej od powieści Mary May Alcott.
Jestem zachwycona fabułą powieści - końcówka "rozdarła mi serce". Widać, że Montgomery ma niebywały talent. Przeczytałam na ten moment dwie książki o Ani Shirley i mam apetyt na więcej. Tym samym sama dołączam do grona fanek Lucy Maud Montgomery.