A potem przyszli po mnie

Książka „A potem przyszli po mnie” Maziara Bahariego to przejmująca opowieść o miłości, więzieniu i przetrwaniu na tle zmieniającej się irańskiej sceny politycznej. W czerwcu 2009 roku Bahari, wyjeżdżając z Londynu jako korespondent, zapewnia swoją ciężarną narzeczoną, że wróci do niej za tydzień. Niestety, podczas relacjonowania wyborów prezydenckich w Iranie zostaje uwięziony w owianym złą sławą więzieniu Ewin, gdzie przechodzi brutalne przesłuchania. Jego rodzina już od pokoleń zmaga się z represjami – ojciec Maziara był więziony przez szacha, a siostra trafiła za kraty za reżimu ajatollaha Chomeiniego. W zamknięciu, Maziar czerpie siłę z ich odwagi, myśląc o narzeczonej i matce, które podejmują działania na rzecz jego uwolnienia.

Książka nie tylko prezentuje osobistą historię Bahariego, ale także ukazuje siedemdziesiąt lat burzliwych przemian politycznych w Iranie, gdzie młodzież dąży do demokracji, stając w opozycji do coraz bardziej autorytarnych rządów. Dzieło jest emocjonującym świadectwem odwagi i determinacji rodziny, która przez lata była prześladowana. Maziar Bahari, uznany dziennikarz i obrońca praw człowieka, dostarcza w niej uniwersalnego przesłania o wartości wolności.

Powieść zyskuje znakomite recenzje, m.in. od Jona Stewarta, który podkreśla jej osobisty charakter i uniwersalność przekazu. „The Guardian” uznaje ją za niezwykle istotną opowieść o dwóch biegunach irańskiej kultury politycznej. Piszący od lat dla „Newsweeka”, Bahari współpracował z wieloma stacjami telewizyjnymi, takimi jak HBO czy BBC, a jego losy stały się inspiracją dla filmu „Rosewater”.

Począwszy od 1997 roku, Bahari starał się unikać kontrowersji w swoich reportażach, lecz mimo starań, aby nie narazić się władzom, nie mógł uniknąć represji. Jego historia to wzruszające świadectwo, które wnika w rdzeń irańskich konfliktów oraz ukazuje osobiste przeżycia ludzi w tym skomplikowanym politycznie kraju.