100 dni słońca

Czasami najcenniejsze rzeczy to te, które pozostają niewidzialne.

Kiedy szesnastoletnia Tessa Dickinson ulega wypadkowi samochodowemu, traci wzrok na sto dni i ma wrażenie, że jej świat został kompletnie wywrócony. Obawia się, że jej życie już nigdy nie będzie takie samo.

Z powodu lęku, że wzrok może na zawsze przepaść, Tessa nie widzi powodu do radości. Jej dziadkowie umieszczają w lokalnej gazecie ogłoszenie, poszukując kogoś, kto pomoże jej w pisaniu poezji i pracy nad blogiem – pasjach, które dawniej sprawiały jej tyle przyjemności. Pragną, by Tessa mogła wrócić do swojego dawnego życia.

Wtedy pojawia się on – Weston Ludovico, chłopak w podobnym wieku, z pogodnym uśmiechem i jasnymi oczami... ale bez nóg.

Weston, doskonale rozumiejąc sytuację Tessy, postanawia ją wesprzeć, stawiając jeden warunek – dziewczyna nie może dowiedzieć się o jego niepełnosprawności. Ponieważ Tessa go nie widzi, traktuje go z pogardą, ale dla Westona to niezwykle cenne uczucia: jest traktowany normalnie, nie jako ktoś naznaczony przez swoją przeszłość. Dlatego wraca do niej.

Jeszcze raz i jeszcze raz, nieprzerwanie.