Żyletkę zawsze noszę przy sobie. Depresja dzieci i młodzieży

4/5
Myślę, że jest to dobra książka dla osób, które nie mają zbyt dużej wiedzy na tematy zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży. Nie jest to pozycja, która ukaże informacje i poszerzy wiedzę odnośnie chorób układu nerwowego w kontekście naukowym, ponieważ mam wrażenie, że opiera się ona bardziej na profilaktyce, statystykach, czym charakteryzuje się depresja u młodych, zmianach systemu oraz szeroko rozumianym wspieraniu.
Z początku nie zauważyłam podziału na rozdziały tj. treść wydawała mi się jednością, linią ciągłą obejmującą cały czas tę samą tematykę. Później ta kategoryzacja różnych zakresów była bardziej widoczna, rozróżnienie padało między innymi na szpitale psychiatryczne, telefon zaufania, terapię.
Fragment, który mocno mnie zaniepokoił dotyczył poprawy dobrostanu dziecka – istotny element to środowisko (toksyczne, patologiczne), które pomimo hospitalizacji oraz farmakoterapii pacjenta może z powrotem wywoływać trudne do przejścia sytuacje. Ważne jest to, aby każdy obszar był funkcjonalny, a moment w którym dana osoba ponownie trafia do miejsca od którego jej problemy się zaczęły – nie służy zdrowieniu. Widać jak wiele rzeczy jest do poprawy w aktualnym systemie, a jednocześnie pojawiają się kwestie nie do przeskoczenia, co niesamowicie smuci.