Życie, starość i śmierć kobiety z ludu

Nowa książka słynnego autora Powrotu do Reims opowiada o doświadczeniach jego matki, która pod koniec swojego życia znalazła się w ośrodku opiekuńczym z uwagi na ograniczoną sprawność. Eribon z niezwykłą intensywnością przybliża ostatnie dramatyczne chwile jej życia, jednocześnie eksplorując wcześniejszy okres jej codziennych zmagań, pracy w fabryce, działalności związkowej i nieoczekiwanej miłości, której doświadczyła mając osiemdziesiąt lat. Książka przedstawia również skomplikowaną relację między tą kobietą z klasy robotniczej a jej synem, który aspiruje do wyższej pozycji społecznej. To historia o drodze od odrzucenia i wstydu, przez próbę zrozumienia, aż po pojawienie się emocji czułości i troski. Eribon nie szczędzi również społecznej krytyki, analizując starość jako zjawisko, i wskazując na wykluczenie oraz systemową przemoc wobec seniorów. Rozważa także bezradność filozofii wobec kwestii starzenia się i pyta, czy starsi mają szansę być należycie reprezentowani politycznie oraz kto mógłby przemawiać w ich imieniu.