Życie i przygody Wiktora Gruena

W Warszawie, w okresie obejmującym lata przed i po I wojnie światowej, rozwija się historia Wiktora Gruena, osadzonego w kontekście jego pochodzenia z zamożnej rodziny żydowskiej. Jego ojciec, będący właścicielem dużej kamienicy przy ulicy Dzikiej oraz lekarzem, zapewnił rodzinie stabilną sytuację materialną. Wiktor Gruen rozpoczął swoją karierę jeszcze w XIX wieku, pracując w warszawskim Urzędzie Śledczym, gdzie szybko awansował na stanowisko naczelnika. Był osobą kontrowersyjną – z jednej strony skuteczny policjant, budzący strach wśród przestępców, a z drugiej uczestnik licznych libacji, znany z marnotrawienia środków i utrzymywania szerokiej siatki konfidentów.

Po skandalu korupcyjnym oraz krótkim pobycie w areszcie Gruen opuścił urząd i przeniósł się do policji politycznej. Tam zasłynął z licznych aresztowań młodych polskich socjalistów, szczególnie widocznych w burzliwych latach 1904 i 1905. Z tego powodu zyskał niechęć wśród części społeczeństwa. Przez wiele lat współpracował z nim Ludwik M. Kurnatowski, który podjął się wyważonej charakterystyki tej barwnej, lecz kontrowersyjnej postaci z przełomu XIX i XX wieku.