Ludwik Kurnatowski - sylwetka autora

Ludwik Marian Kurnatowski herbu Łodzia, urodzony w 1868 roku, a zmarły 23 stycznia 1940 w Warszawie, to znany wysoki urzędnik Policji Państwowej oraz pisarz. Jego kariera w służbie śledczej zaczęła się jeszcze przed I wojną światową. W 1905 roku zajmował stanowisko kierownika Kancelarii Urzędu Śledczego w Warszawie, gdzie wcześniej pracował jako referent. W 1910 roku prowadził słynną sprawę dotyczącą Bogdana Jaxa-Ronikiera.

Podczas I wojny światowej Kurnatowski został ewakuowany do Rosji, gdzie służył w moskiewskiej policji. Jednak w czasie rewolucji październikowej został odsunięty od swoich obowiązków. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został mianowany nadkomisarzem oraz zastępcą naczelnika Urzędu Śledczego w Warszawie. Po I wojnie światowej aktywnie przyczynił się do rozbicia kilku warszawskich gangów, prowadząc wiele kryminalnych dochodzeń.

W 1922 roku Kurnatowski badał sprawę mordu w Skolimowie – jedną z najbardziej szokujących zbrodni II RP, gdzie w wyniku napadu na młyn zamordowano prawie całą rodzinę młynarza oraz jego pomocników. Nadal pełnił funkcję zastępcy naczelnika w czerwcu 1926 roku. W 1927 roku znalazł się w centrum uwagi z powodu ucieczki z kraju, kiedy miał zeznawać jako świadek w procesie przeciwko swojemu podwładnemu, aspirantowi Danielowi Bachrachowi, oskarżonemu o kierowanie grupą fałszerzy paszportów. Kurnatowski był także oskarżany przez niektóre ofiary napadów o przyjmowanie łapówek. Opuszczając kraj, osiedlił się najpierw w Wolnym Mieście Gdańsku, następnie w Berlinie, skąd planował wyjazd do Szwajcarii. Ostatecznie jednak wrócił do Warszawy, gdzie zwolniono go z aresztu za kaucją, a jego winy nie zostały udowodnione.

Na początku lat 30. XX wieku Kurnatowski napisał kilka zbiorów wspomnień, które opierały się na autentycznych sprawach kryminalnych, w jakich brał udział. Chociaż planował wydanie pamiętników, nigdy do tego nie doszło. Niektóre z jego opowiadań publikowano w gazetach w latach 30. Zmarł 23 stycznia 1940 roku i spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Był żonaty z Marią Łodzia-Kurnatowską, urodzoną w 1880 roku a zmarłą 15 września 1961. Maria również została pochowana na Powązkach. Para miała dwóch synów: Ryszarda, warszawskiego prawnika urodzonego w 1899 roku, oraz Antoniego, urzędnika urodzonego 11 maja 1901 roku.