Zbieranie

Manfred Sommer, w swoim dziele, bada fascynującą paralelę między zaawansowanym miłośnikiem sztuki a pierwotnym myśliwym-zbieraczem. Opisuje, jak obydwa te typy skupiają swoje wysiłki na jednej fundamentalnej czynności: gromadzeniu przedmiotów, które są rozproszone po świecie, w konkretnym miejscu. Zwraca uwagę, że nawet dziś, gdy zbieramy grzyby czy znaczki, jesteśmy częścią tego samego procesu. Kolekcjoner sztuki dąży do otoczenia się pięknymi przedmiotami, które można podziwiać i doświadczać w dowolnej chwili. Dla tych, którzy kierują się motywami ekonomicznymi, zbieranie sprowadza się do przedłużenia aktu konsumpcji. Wobec tego, kolekcjoner sztuki zasługuje na miano prawdziwego entuzjasty zbieractwa. Miejsca takie jak archiwa czy muzea są przeznaczone do trwałego przechowywania zgromadzonych dóbr, podczas gdy magazyny lub prywatne kolekcje często szybko pustoszeją.

Sommer wskazuje, że zakończenie epoki łowiecko-zbierackiej, znanej jako "rewolucja neolityczna", pozostawiło po sobie ślady w postaci rytuałów i fabularnych postaci. Obecnie sposób życia ewoluował w bardziej świadomy i racjonalny. Produkcja wiedzy znajduje swoje miejsce w badaniach naukowych, a dzięki zapisom i organizacji treści w postaci usystematyzowanej, wiedza jest przekazywana. Zbieranie doświadczeń przekształciło się w gromadzenie faktów i danych, które są rozpowszechniane zarówno drukiem w bibliotekach, jak i w formatach cyfrowych w pamięciach komputerów.