Wyznania i anatemy

"Wyznania i anatemy" to zbiór aforyzmów autorstwa Emila Ciorana, wydany w 1987 roku, choć niektóre z tych tekstów istniały w formie szkiców już wcześniej, a tematy, które porusza, przewijały się w jego twórczości od dawna. Autor koncentruje się na zagadnieniach takich jak samotność, śmierć, iluzja, sceptycyzm, a także Bóg, buddyzm, nirwana i muzyka. Cioran, uznawany za mistrza filozoficznej mizantropii, jednocześnie fascynuje się życiem, które dla niego ma paradoksalną wartość z powodu braku sensu. W "Wyznaniach" ujawnia się z innej perspektywy: poprzez autoironię, melancholię i bardziej przystępny styl niż w poprzednich dziełach.

Materiałami źródłowymi dla tej książki są jego obszerne "Zeszyty 1957–1972", które wydało Aletheia w 2016 roku. Cioran, w późniejszych latach swojego życia, doskonalił i kształtował te myśli, które przez całe dekady przewijały się w jego dziennikach, aż ostatecznie znalazły swoje miejsce w "Wyznaniach", ostatniej opublikowanej za jego życia pracy. Warto wspomnieć, że będące blisko daty jego śmierci "Rozmowy" to zbiór wywiadów, a nie dzieło literackie.

Emil Cioran, pochodzący z Rumunii, zaczął tworzyć po francusku dopiero w dojrzalszym wieku po przeprowadzce do Paryża, co nie przeszkodziło mu zdobyć reputacji wyjątkowego stylisty. U schyłku życia, w eleganckiej i przemyślanej formie, zachęca nas do docenienia myśli nieuchwytnych, które nie ulegają ograniczeniu w słowach, a także błysków intuicji, które mogą zaistnieć tylko dzięki słowom. To esencja przeczucia i aforyzmu.