Wyspa Ściętych Hiacyntów

Torrente Ballester przygląda się mechanizmom procesu twórczego, eksplorując zamknięty świat powieści, kwestie prawdopodobieństwa oraz związki między historią a fikcją, a także tym, co łączy autora z jego tekstem. W tej powieści splatają się dwa wątki. Jeden z nich opowiada o miłości narratora, nieśmiałego wykładowcy literatury, do młodej Greczynki, Ariadny, z którą mieszka w chatce na Wyspie Ściętych Hiacyntów. Ariadna jest z kolei zakochana w pewnym naukowcu, autorze publikacji, próbującym za pomocą złożonych teorii udowodnić, że postać Napoleona nigdy nie istniała, a została wymyślona przez zjednoczenia Nelsona, Metternicha i Chateaubrianda. Powieść balansuje na granicy między możliwością a niemożliwością, między wyobraźnią a namacalną rzeczywistością. Cagliostro i Żyd Wieczny Tułacz to kolejne postaci, które przewijają się w tej opowieści, w której mieszają się elementy erotyki i melancholii z wyrafinowaną ironią.

José Saramago pisał o Torrente Ballesterze: "Jeśli istnieje niebo, Torrente Ballester siedzi w nim po prawicy Cervantesa". J.M. Martínez Cachero określa go jako "Patriarchę literatury hiszpańskiej".