Wyobrażenie. Fenomenologiczna psychologia wyobraźni

Francuski filozof Jean-Paul Sartre, żyjący w latach 1905-1980, stworzył pracę zatytułowaną "Wyobrażenie" w latach 1936-1939, początkowo jako doktorat. Mimo że taka forma może sugerować ciężką lekturę, książka ta zaskakuje swoją wciągającą treścią i śmiałością tez. W tym okresie Sartre intensywnie studiował myśli Husserla i Heideggera, które, w zestawieniu z teoriami Bergsona, pozwoliły mu sformułować nową koncepcję "fenomenologicznej psychologii wyobraźni". Kluczowy temat książki to natura obrazu, który Sartre definiuje jako świadomość — nie jako przedmiot, lecz jako akt "obrazowania". Bez tej umysłowej aktywności obrazy byłyby jedynie zbiorem kolorowych plam, a wyobraźnia nie zdołałaby stworzyć "wyobrażenia" czegoś nieobecnego. Sartre wprowadza szereg innowacyjnych koncepcji, takich jak rozróżnienie obrazu od postrzegania oraz od fizycznego obiektu, traktując obraz jako część sfery myślowej. To podejście do fenomenologicznej psychologii już wtedy zawierało zarys filozofii egzystencjalnej, którą rozwijał później w swoim dziele "Byt i nicość".